Μέσα από την κρίση των τελευταίων μηνών, όλοι έχουμε πάρει τα μαθήματα μας.
Άλλοι επειδή αναγκαστήκαμε… βλέποντας την καθημερινότητα μας να αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη και άλλοι επειδή είδαν τις δύσκολες μέρες να έρχονται και προετοιμάστηκαν για να αποφύγουν τα χειρότερα.
Αυτό που σίγουρα οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε είναι ότι πριν από μερικά χρόνια λίγο πολύ ζούσαμε «πάνω από το μπόι μας» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Ξοδεύαμε περισσότερα χρήματα -απ’ότι θα έπρεπε-βάσει του εισοδήματος μας, έχοντας ως μαξιλαράκι ασφαλείας τις πιστωτικές κάρτες και τα τραπεζικά δάνεια που για αρκετά χρόνια δίνονταν για ψύλλου πήδημα ,
Σκεφτόμουν ότι παρά την κρίση η Αθήνα, φιγουράρει ακόμα στη λίστα με τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου κι αυτό αποτελεί τουλάχιστον μια τραγική ειρωνεία.
Σε μία σχετική κουβέντα που είχαμε πρόσφατα με μια παρέα ( η κρίση είναι το «αγαπημένο» θέμα συζήτησης όπου σταθείς κι όπου βρεθείς τον τελευταίο καιρό) έπεσε στο τραπέζι μια πολύ λογική και συνάμα έξυπνη ιδέα που κάποιος θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει εδώ και χρόνια ή για να ακριβολογούμε από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του ευρώ : Η διπλή αναγραφή τιμών σε δραχμές κι ευρώ.
Έχετε σκεφθεί ότι αν γινόταν αυτό θα είχαμε γλιτώσει την σχεδόν παρανοϊκή ανατίμηση και το κόστος ζωής δεν θα είχε πάρει φωτιά..
Πείτε μου με το χέρι στην καρδιά. Θα τολμούσε ένας ιδιοκτήτης καφέ να χρεώσει τον Φρέντο εσπρέσσο 4 ευρώ όταν δίπλα θα έπρεπε να γράψει 1200 δρχ. Όχι βέβαια γιατί θα τον έπαιρναν με τα γιαούρτια (για να είμαστε κι επίκαιροι )
Ένα μέτρο τόσο απλό που θα ήταν και αποτελεσματικό και θα μας γλίτωνε από την κοροϊδία που μας έχουν επιβάλλει .
Ίσως τώρα που οι εταιρίες κλείνουν η μία μετά την άλλη, που όσοι ακόμα εργάζονται κοιμούνται και ξυπνούν με το φόβο της απόλυσης και το επίδομα ανεργίας φτάνει μετά βίας τα 359 ευρώ , ήρθε η ώρα για δραστικές λύσεις …και για να έρθουν οι τιμές στα φυσιολογικά τους επίπεδα.
