Η ιστορία αγάπης του Τόλη και της Μαρίας, δεν είναι απλά το πιο πολυσυζητημένο θέμα που έχουν αναδείξει τα social media τις τελευταίες ημέρες, αλλά κι ένα μεγάλο μάθημα ζωής για όλους εμάς που καθημερινά καταπιανόμαστε με λάθος πράγματα.
Γιατί άραγε πρέπει να φτάσουμε κοντά στο τέλος, για να απομυθοποιήσουμε τα δήθεν σημαντικά και τελικά να εστιάσουμε στα απλά αλλά ταυτόχρονα τόσο ουσιαστικά. (Ρητορικό το ερώτημα…)
« Γνωστοί από τα 6, μαζί από τα 18 και τώρα στα 30 να σηκώνει τα ασήκωτα.», έγραψε ο Τόλης για τη Μαρία του που δεν δείλιασε μπροστά στη αρρώστια και στάθηκε δίπλα του, σαν βράχος.
Ο Τόλης Γκανάς πριν από δύο χρόνια μπήκε σε μια άνιση μάχη με τον καρκίνο κι έχασε.
Πάλεψε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και παρά τον πόνο και τους τόνους φαρμάκων, δεν έχασε το χαμόγελο του, την ελπίδα αλλά και την όρεξη να επικοινωνεί με τους διαδικτυακούς φίλους του στο twitter με το όνομα @moloch82.
Ίσως επειδή η Μαρία ήταν πάντα εκεί , να του κρατάει το χέρι και να κάνει το θάνατο να μοιάζει λίγος μπροστά στην αγάπη που οι δυο τους μοιράζονταν από παιδιά.
Τελευταία επιθυμία του Τόλη που εδώ και μήνες κατέγραφε τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, στο twitter και στο προσωπικό του blog, ήταν το hash tag #TolisLovedMaria να γίνει το πιο δημοφιλές στο διαδίκτυο.
Τελικά τα κατάφερε, αν και είχε φύγει από τη ζωή .
Ίσως έτσι ήθελε έτσι να πει όλα τα «Σ’αγαπώ» και τα «Σ’ευχαριστώ» στη γυναίκα της ζωής του.
Ίσως ήθελε να μας θυμίσει ότι αν έχουμε την υγεία μας και τον άνθρωπο μας , είμαστε οι πιο τυχεροί άνθρωποι στον κόσμο.
Τα αυτονόητα δηλαδή που τόσο επιμελώς ..ασυνείδητα ξεχνάμε .
( Από τη στήλη μου στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»)
