Αν και επέμενε ότι δεν φοβάται τις αντιδράσεις και τις αποδοκιμασίες , ο Γιώργος Νταλάρας αποφάσισε τελικά να ακυρώσει τις υπόλοιπες δωρεάν συναυλίες του . Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην ανακοίνωση της , η διοργανώτρια εταιρεία :» Δε θα προσφέρουμε μια ακόμα ανοιχτή εκδήλωση, αφορμή και πεδίο τυφλής αντιπαράθεσης σε όσους επιθυμούν κάτι τέτοιο. Δε θα μετατρέψουμε τους χώρους μαζικής προσέλευσης του κόσμου σε αρένα, για αυτούς που επιδιώκουν με τις ενέργειές τους, να συνεχίσουν τον κύκλο της βίας και των άκρων.»
Η ιστορία με τον Γιώργο Νταλάρα αν και μοιάζει απόλυτα συνυφασμένη με το αίσθημα και τον παλμό της εποχής δηλαδή το θυμό και την οργή, αποτελεί απόδειξη ότι για ακόμα μια φορά σε αυτή τη χώρα κάποιοι κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος .
Μη μου πείτε ότι ο Νταλάρας είναι η αιτία όλων των κακών της μοίρας μας γιατί θα διαφωνήσω . Μπορώ να σκεφτώ εκατοντάδες άλλους που με τους χειρισμούς , τις αποφάσεις ή πολύ απλά την πλήρη αδιαφορία τους, χρεοκώπησαν τη χώρα μας.
Για να μην παρεξηγηθώ θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι ο Γιώργος Νταλάρας δεν βρίσκεται καν ανάμεσα στους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και ούτε φυσικά τον γνωρίζω προσωπικά . Ωστόσο αναγνωρίζω ότι είναι σπουδαίος ερμηνευτής και τραγουδοποιός και γι αυτή του τη διαδρομή, τον θαυμάζω. Δεν είναι ούτε πολιτικός , ούτε ιθύνων νους της μνημονιακής πολιτικής ούτε φυσικά έχει συνυπογράψει κάποιο από τα μέτρα που μας οδήγησαν εδώ.
Αν πάλι τον κατηγορούμε επειδή η σύζυγος του βρίσκεται ανάμεσα στους 300 της Βουλής, είναι σα να ξεχνάμε ότι κάθε άνθρωπος χαράζει τη δική του πορεία και αυτοπροσδιορίζεται μέσα από αυτήν . Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Νταλάρας έχει χαράξει τη δική του πορεία σε αυτό που λέγεται τέχνη και ελληνική μουσική και αν το κάνει απλά τον αδικεί.
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες έχουν φτάσει σε οριακό σημείο σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα και την επβίωση τους. Αυτός ο θυμός σε κάνει να θέλεις να ξεχυθείς στους δρόμους και να διαμαρτυρηθείς. Για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που καταργούνται, για τις εταιρείες που κλείνουν η μία μετά την άλλη γιατί πολύ απλά τα όνειρα μας σβήνουν ένα ένα κι εμείς μείναμε να παλεύουμε έχοντας χάσει ακόμα και την παραμικρή ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο . Ναι πρέπει να βγούμε να φωνάξουμε και να διεκδικήσουμε . Να αντιδράσουμε και να βγούμε από τον αυτόματο πιλότο. Όχι όμως να αλληλοσπαραχθούμε. Να στραφεί ο ένας εναντίον του άλλου.
Αν αρχίσουμε να γιαουρτώνουμε και να γιουχάρουμε όποιον δεν μας αρέσει τότε θα επικρατήσει χάος . Θα είναι σα να καταλύουμε μόνοι μας τη δημοκρατία και ο Νταλάρας θα είναι μόνο η αρχή του τέλους .
γιατί του πετανε γιαούρτια ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω