Ρε παιδιά γιατί τόσος θυμός στο δρόμο;
Όλοι φαντάζουν σαν έτοιμοι από καιρό για να πιαστούν στα χέρια ή στην καλύτερη περίπτωση να αρχίσουν τα γαλλικά και να επιδοθούν σε ένα κάρο χειρονομίες.
Προβλήματα υπάρχουν πολλά γύρω μας και θυμός και οργή, δε λέω, ας μην τα εκτονώνουμε όμως σε λάθος κατεύθυνση.
Αν αρχίσουμε να προπηλακίζουμε ή να χειροδικούμε εναντίον όποιου μας εκνευρίζει, στην καλύτερη περίπτωση θα γίνουμε ένα τεράστιο ρινγκ και θα καταλήξουμε όλοι γιαουρτωμένοι ή με αναμνηστικό ένα γύψο.
Είναι μαγκιά να πάρεις μια βαθειά ανάσα και να μην αντιδράσεις σ’έναν περίεργο ελιγμό κάποιου ασυνείδητου οδηγού.
Είναι σχεδόν απελευθερωτικό να χαμογελάσεις σε κάποιον που εκβιαστικά προσπαθεί να προκαλέσει τον θυμό σου.
Είναι ανωτερότητα να επιτρέψεις σε κάποιον να εκφέρει την άποψη του ακόμα κι αν η δική σου βρίσκεται στην αντίπερα όχθη .
Είναι προσόν να ελέγχεις τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα σου και είναι μαγικό να κάθε μέρα που κοιτάς τον καθρέφτη να βλέπεις μια βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού σου.
(Από τα παραπολιτικά )
