Πως μπορείς να πουλήσεις το παιδί σου για 250 ευρώ; Να το εγκαταλείψεις και να συνεχίσεις της ζωή σου σαν να μην τρέχει τίποτα;
Πόσες Μαρίες υπάρχουν άραγε σε κάθε γωνιά του πλανήτη και πόσο σκληρή μπορεί να είναι η ζωή απέναντι σε ψυχούλες που απλά αποζητούν την αγάπη και τη θαλπωρή μιας οικογένειας;
Αυτά τα ερωτήματα με βασανίζουν τις τελευταίες μέρες χωρίς δυστυχώς να μπορώ να τα απαντήσω.
Πιστεύω πολύ στο Θεό κι όμως κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω την πίστη μου να κλονίζεται γιατί Εκείνος είναι απών.
Με θυμώνει που υπάρχουν ζευγάρια που προσπαθούν μάταια να αποκτήσουν ένα παιδάκι έχοντας να του δώσουν αμέτρητη αγάπη και στοργή την ώρα που πολλοί τα εγκαταλείπουν σαν κάτι ανεπιθύμητο που ήρθε στη ζωή τους.
Με εξοργίζει που τη στιγμή που το Χαμόγελο του Παιδιού έχει δεχτεί χιλιάδες κλήσεις από οικογένειες που στο πρόσωπο της Μαρίας βλέπουν το χαμένο αγγελούδι της, εκείνη κάποιος την άφησε στο έλεος της μοίρας της.
Επειδή βέβαια από την άνεση του καναπέ εύκολα γίνεσαι ο κριτής των πάντων, προσπάθησα να μπω στη θέση μιας γυναίκας που σκέφτεται να δώσει το παιδί της.
Οκ τα οικονομικά προβλήματα και οι άθλιες συνθήκες ζωής ενδεχομένως είναι ένα ελαφρυντικό για όσες ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο για το σπλάχνο τους.
Το να εμπορεύεσαι όμως τη ζωή που φέρνεις στον κόσμο είναι μια άλλη ιστορία και μάλιστα πολύ λυπητερή. Τα παιδιά δεν είναι προϊόντα σε ράφια σουπερμάρκετ ούτε πιάτα σε τιμοκατάλογο ταβέρνας.
Απορώ γιατί κάποιος κάνει δέκα παιδια όταν δεν μπορεί να τους προσφέρει ούτε ένα πιάτο φαγητό.Αυτό δείχνει ανευθυνότητα, αδιαφορία αλλά και το ότι δεν έχει καμία αίσθηση της πραγματικότητας.
Βλέποντας την κατά πάσα πιθανότητα βιολογική μητέρα της μικρής Μαρίας από τα Φάρσαλα που ζει σε έναν καταυλισμό στη Βουλγαρία, με έπιασε ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Όχι τόσο επειδή ζει σε ένα εντελώς ανθυγιεινό περιβάλλον όσο γιατί παραδέχτηκε ελαφρά τη καρδία ότι κάποτε παράτησε (η ίδια είπε χάρισε) ένα παιδί χωρίς να το αναζητήσει ποτέ.Δήλωνε μάλιστα μετανιωμένη κι έτοιμη να το πάρει πίσω.
Τι είναι όμως η Μαρία; Ένα ρούχο που δάνεισε σε μια φίλη της και τώρα θέλει να το ξαναφορέσει ή μήπως ένα κουμπί που έχασε και θέλει να το ράψει;
Η Μαρία είναι ένας μικρός άγγελος που για όλη του τη ζωή θα προσπαθεί να καλύπτει τα κενά που κάποιοι της δημιούργησαν.Ένα παιδί που πάντα θα βασανίζεται από δεκάδες γιατί όπως αυτό της απόρριψης και της εγκατάλειψης.
Γιατί να ξεχνάμε ότι οι δικές μας αμαρτίες κυνηγούν τα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο που οι αμαρτίες των γονιών μας, στοιχειώνουν εμάς;
Τα παιδιά δε φταίνε ποτέ και σε τίποτα. Είναι τόσο άδικο να τα καταδικάζουμε σε ένα αύριο γεμάτο προβλήματα με τις επιλογές μας.
Είναι τόσο άδικο να υπάρχουν «Μαρίες».
