Έχω αδυναμία στην Έλενα και μόνο σε αυτή… σε κανέναν άλλον κολλημένο, ανασφαλή, κομπλεξικό που λειτουργεί στις πτέρυγες και αυτοαναγορεύεται manager. Και ξέρετε γιατί; Διότι το κορίτσι αυτό είναι χαλαρό… και το γράφω και σήμερα όπως το έγραψα και παλιότερα… η γυναίκα χαμογελάει και το νιώθει… όλοι οι άλλοι αυτό που πετυχαίνουν είναι μια τρύπα στο νερό που στο τέλος θα πέσουν μέσα… διότι ο κάθε συνεργάτης μιας μεγάλης star δεν μπορεί να θεωρεί εαυτόν μεγαλύτερο star από τον καλλιτέχνη και να συμπεριφέρεται με ύφος 1000 καρδιναλίων σε δημοσιογράφους.
Τι θα κάνατε χωρίς εμάς κύριες μου; Θα είχατε λόγω ύπαρξης; Θα στήνατε επικοινωνιακές στρατηγικές; Πώς χωρίς τα μέσα; Α ναι ξέρω… με sms… όπως οι πολιτικοί που μας καλούν σε ομιλίες… Βεβαίως χωρίς τα μέσα και τους δημοσιογράφους θα βρίσκατε άλλη δουλειά για να βγάλετε μεροκάματο… θα κουβαλάγατε τα tazzo tsai του καλλιτέχνη από τα star-bucks ή τις εφημερίδες από το περίπτερο… ελάτε τώρα… κάτι είναι και αυτό… Όπως και να χει εγώ από το blog μου απολαμβάνω της ελευθερίας του ρεπορτάζ και όχι των δημοσίων σχέσεων… ανεβάζω ότι έχω, χωρίς δεύτερες σκέψεις… χωρίς ίχνος δημοσίων σχέσεων… έτσι και σήμερα για το fan club της Έλενας και μόνο καθώς πολλοί μου ζήτησαν νέες φωτογραφίες. Νέες εικόνες από το γλέντι στο πολιτιστικό κέντρο «Χίλια-Χίλια» στην Λάρισα… χωρίς Photoshop χωρίς επεξεργασία… άντε καλό βράδυ