Τον Γρηγόρη τον γνώρισα πρίν έξι χρόνια. Το 2004…όταν αποφάσισα μετά από πρόταση της Ελένης Μενεγάκη να συνεργαστώ με τον Πρωινό Καφέ στον ΑΝτ1.
Από την πρώτη στιγμή υπήρχε μεταξύ μας χημεία και επικοινωνία. Από την χρονιά εκείνη αυτό που κράτησα ήταν οι αποστολές μας στην Περιφέρεια. Ήμουν ο συγκάτοικός του. Μιλούσαμε πολύ γελάγαμε πολύ και παράλληλα δουλεύαμε σε ένα περιβάλλον υγιές. Δε θα ξεχάσω την αποστολή στην Καλαμάτα με τον Άγιο και τα γέλια που κάναμε λίγο πριν την τελευταία εκπομπή της σεζόν και τις ατέρμονες συζητήσεις για σχέσεις γάμους και οικογένεια. Ο Γρηγόρης θεωρεί ύψιστο αγαθό για έναν άνθρωπο την οικογένεια. Του έλειψαν πολλά μεγαλώνοντας και αυτό τον έκανε πολύ συναισθηματικό. Σήμερα ήταν χαμογελαστός. Δε μιλήσαμε. Απλώς κατάλαβα με ένα νόημα ότι διανύει την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής του. Το παιδάκι που με το καλό έρχεται θα έρθει να ολοκληρώσει την σχέση του με την γυναίκα της ζωής του. Τη Ναταλί. Θέλω να ευχηθώ στο φιλαράκι μου όλα τα καλά που ονειρεύεται για το παιδί αυτό να τα βιώσει να τα ζήσει και να θυμάται-όπως θυμάμαι κι εγώ-όλες εκείνες τις στιγμές που μιλάγαμε και κάναμε σχέδια για το μέλλον μας!