Όλοι μας κινούμαστε σε συγκεκριμένους χώρους…Συναντιόμαστε με τα ίδια πρόσωπα…οι πηγές μας είναι πάνω κάτω οι ίδιες και το παιχνίδι παίζεται επι ίσοις όροις. Ωστόσο δεν πάυει να είμαστε και άνθρωποι με αδυναμίες. Κάποτε ένας κολλητός μου και παιδικός φίλος μου έλεγε «Τυχερέ Νάσο. Τι ανάγκη έχεις. Εσύ είσαι μές το μέλι». Δεν έδωσα σημασία. για μας το να συναντιόμαστε με πολύ όμορφα κορίτσια ή και αγόρια είναι μέρος της δουλειάς μας. Ωστόσο δεν είναι η δουλειά μας. Βεβαίως υπάρχουν και κάποιοι που ικανοποιούν τις αδυναμίες τους χρησιμοποιώντας τις καρέκλες τους. Παραδείγματα;
Πάρα πολλά! Δε συμβαίνει όμως πάντα αυτό. Υπάρχει και το στοιχείο του έρωτα. Και έναν τέτοιο έρωτά θα σας μεταφέρω σήμερα. Τον έρωτα διευθύντριας περιοδικού με γνωστό μοντελο-ηθοποιό, που κατα καιρούς κυκλοφορεί με διάφορες σταρλετίτσες του Σαββατοκύριακου. Το αγόρι λένε κάποιοι ότι ερωτεύτηκε την μεγαλύτερη σε ηλικία διευθύντρια εξαιτίας του σπινθιροβόλου βλέμματός της. Μα καλά ρε παιδιά…το κορίτσι-λέμε τώρα- δεν έχει κάτι άλλο πέρα απο το βλέμμα;
Είναι μαζί κοντά έξι μήνες και όπως μαθαίνω περνάνε πολύ καλά. Δε γνωρίζω τον ΠΩΣ αλλά για να μου λένε οι πηγές μου ότι περνάνε καλά…κάτι θα ξέρουν…Μπορεί να ταξιδεύουν μαζί. Μπορεί να μεγειρεύουν μαζί. Μπορεί να βλέπουν ταινίες μαζί…Πάντως περνάνε καλά, αν και ο χρόνος τους είναι πολύ περιορισμένος. Για τον έρωτα αυτό γνωρίζουν καμιά δεκαριά νοματαίοι. Άντε δώδεκα. Το θέμα είναι πώς ο τυπάκος γνωστός ξερόλας και μπούρδας μιλάει περισσοτερο απ όσο πρέπει και αυτό έφτασε στ΄αυτιά της διευθύντριας. Και όταν μιλάει εννοώ στη λογική «Έχω μεγάλη άκρη στο τάδε περιοδικό και μπορώ να σε βοηθήσω» σε διάφορες κοπέλες που θέλει να πλησιάσει…Ελέος με την αμετροέπεια σου. Πότε επιτέλους θα βάλεις μυαλό; Τι θέλεις; Να έχεις τα σκηνικά του παρελθόντος με τα πάρκινγκς και τα χαρακώματα;