Προσπαθώ εδώ και ώρα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά αλλά μάταια. Η μπέμπα η δική μου ήρθε στη ζωή μου για να με τρελάνει. Θέλω να συγχωρέσετε τυχόν λάθη μου συντακτικά η ακόμη και ορθογραφικά. Το κορίτσι μου έλαμπε παρά το γεγονός ότι δεν μου την έφεραν πλυμένη.
Η πρώτη μου επαφή μαζί της έγινε στις 13.22. Απαθανάτισα την στιγμή σε βίντεο. Δεν ξέρω αν έχασα το μυαλό μου αλλά κάποια στιγμή βάζει τα κλάματα και χωρίς να μασήσω μπροστά στην προϊσταμένη του τμήματος νεογνών κ. Παπαρακη αποφασίζω και της μιλώ. Έτσι ξαφνικά σταμάτησε να κλαίει με τον ήχο και μόνο της φωνής μου και ανοιγόκλεινε τα ματάκια της λες και ήθελε κάτι να μου πει. Ανατρίχιασα. Ωρίμασα. Να βλέπω ένα μικρό ζυμαράκι με ψυχούλα να με κοιτάει χωρίς να μπορεί να ξεχωρίζει εικόνες παρά μόνο σκιές και να χαλαρώνει από το ηχόχρωμα της φωνής μου. Δεν το κρύβω. Της μίλαγα πολύ κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και μάλλον με κατάλαβε! Σε λίγο θα την φέρουν στο δωμάτιο μαζί με την μανούλα της. Κι εγώ ελπίζω να βρω την δύναμη να συνεχίσω να τις αγαπώ και τις δυο για μια ζωή! Η μαγκιά δεν είναι να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί. Η μαγκιά είναι από τα λάθη και τα πάθη σου να έχεις την δύναμη να το διαμορφώσεις σωστά. Να μη φοβάται να τόλμα να ζει!