Κι όμως… το κορίτσι αυτό που με περισσό ύφος απέφυγε πριν μερικές μέρες τις ερωτήσεις του καλού συναδέλφου Σπύρου Σιγούρου… αυτό το κορίτσι με το ύφος χιλίων καρδιναλίων και καμιά σαράντα χιλιάδων πρωθυπουργών… υπήρξε στο παρελθόν γυμνάστρια σε γυμναστήριο στη Νέα Σμύρνη.
Πριν από αυτό δούλευε ως το κορίτσι της υποδοχής σε καφέ της Πλατείας… έπρεπε και αυτή να βγάλει μεροκάματο… έπρεπε να ζήσει… τότε βέβαια ήταν καστανή και την γνώριζαν οι θαμώνες… τώρα ποιος την πιάνει… κοριτσάκι μου μια συμβουλή… προτείνω να χαλαρώσεις λίγο και να χαμογελάς… Βεβαίως αυτό είναι κάπως δύσκολο… Μαθαίνω ότι από παιδί… τότε που έπαιζες με τους φίλες σου στη Ρόδο ήθελες να ξεχωρίζεις… και το πετύχαινες… Μαθαίνω ακόμη ότι άφησες στα κρύα του λουτρού μια ολόκληρη επιχείρηση στη Νέα Σμύρνη επικαλούμενη ασθένεια …και όχι τυχαία ασθένεια αλλά σκλήρυνση κατά πλάκας. Πραγματικά έπρεπε να δεις το πρόσωπο του συνεργάτη σου του παλιού όταν σε είδε να προτείνεις ασκήσεις στο πρωινό του ΑΝΤ1…ο άνθρωπος δεν το πίστευε… και μάλιστα φώναζε Θαύμα… Θαύμα. Δίκιο είχε ο χριστιανός… είναι ποτέ δυνατόν! Αυτά να τα προσέχεις πρώην καστανή γυμνάστρια …σε ακολουθούν παντού… και ειδικά τώρα που εκτίθεσαι στο γυαλί … το νου σου.