Δε μπορώ να ξεχάσω την εικόνα στο Καραϊσκάκη με τον τραυματισμό του Αλέξανδρου Τζιόλη. Και δεν μπορώ να το ξεχάσω διότι τα μικρόφωνα χώρου ήταν ανοιχτά και ηχεί στ αυτιά τόσο έντονα το χτύπημα στο πόδι του.
Από εκείνη την ημέρα και μετά ο ποδοσφαιριστής περνάει τον δικό του Γολγοθά. Και το γράφω έτσι διότι θεωρώ πώς ένας τραυματισμός σε μια τόσο κομβική περίοδο της καριέρας ενός ποδοσφαιριστή μπορεί να αποβεί μοιραίος για την συνέχεια και την διάρκεια του αθλητή. Παρ όλα αυτά ο Αλέξανδρός χειρουργήθηκε, η επέμβαση πήγε πολύ καλά και τώρα τον έχει αναλάβει ο master Καρβουνίδης για να τον παραδώσει στην ομάδα του σε περίπου δύο μήνες. Ο ποδοσφαιριστής διαμένει σε ξενοδοχείο των βορείων προαστίων και σε όλη αυτή την περιπέτεια έχει δίπλα του την μητέρα του. Πριν μερικές μέρες το παλικάρι αποφάσισε να βγει για να ξεσκάσει. Έτσι λοιπόν κάλεσε έναν φίλο του και πήγαν μαζί στον Μαζωνάκη. Χαλαρός φορώντας τζινάκι και ένα καρό πουκάμισο έσκασε μύτη στον Μαζωνάκη με πατερίτσες …χωρίς να δώσει κανέναν απολύτως δικαίωμα κάθισε στα πίσω τραπέζια, όχι περισσότερο από δύο ώρες και αναχώρησε χωρίς να τον πάρει χαμπάρι κανείς παρά μόνο…ΕΜΕΙΣ. Κι επειδή στα τόσα χρόνια που ασκώ αυτό το επάγγελμα έχω δει κι έχω συναντήσει κάθε μορφής λαϊκό ψώνιο ποδοσφαιριστή, πεινασμένο, καραγκιοζάκο σας πληροφορώ ότι τον συγκεκριμένο τον θαυμάζω. Και τον θαυμάζω διότι ανέτρεψε με τους
τρόπους την ευγένεια του και την συμπεριφορά του την εντύπωση που είχα σχηματίσει για το συμπαθές επάγγελμα των ποδοσφαιριστών… Καλή επιστροφή στα γήπεδα Άλεξ και κάποια στιγμή να γυρίσεις …στα πάτρια εδάφη