Αλήθεια δεν έχεις βαρεθεί όλους αυτούς τους δήθεν τύπους που παρουσιάζονται ως ιδανικοί γαμπροί και τελικά καταλήγουν να είναι η χειρότερη επιλογή που έκανες ποτέ;
Στο μεταξύ το σκηνικό μοιάζει πάντα ίδιο…
Πάντα ξεκινάς πιστεύοντας ότι επιτέλους βρήκες τον πρίγκιπα πάνω στο άλογο και τελικά μένεις μόνη σαν το λεμόνι και με συνοπτικές διαδικασίες.
Στη συνέχεια είτε κλείνεσαι στον εαυτό σου και κλαις τη μοίρα σου ή γίνεσαι ο εφιάλτης φίλων και γνωστών που καλούνται να κάνουν τον ψυχολόγο άνευ διπλώματος μέχρι να πάρεις πάλι τα πάνω σου και να ξαναφάς τα μούτρα σου.
Έλα ..πες την αλήθεια … Είμαι σίγουρη ότι μετά από δύο τρεις αποτυχημένες απόπειρες αναρωτιέσαι αν έχεις εσύ τη ρετσινιά ή το κουσούρι όπως έλεγαν και οι μανάδες μας και δε φταίνε οι κακόμοιροι-τρόπος του λέγειν-που πέφτουν στο δρόμο σου .
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι ότι κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές και η αλήθεια συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση , Αν ακούσεις την ίδια ακριβώς ιστορία από δυο διαφορετικά πρόσωπα θα εκπλαγείς από το τι μένει τελικά στον καθένα.
Τι εννοώ με τα παραπάνω: Μπορεί να φταις μπορεί και όχι . Μπορεί κάλλιστα να φταίτε και οι δυο εξίσου αφού «it takes two to tango».
Δεν είμαι από τις γυναίκες που πιστεύουν στο πάλαι ποτέ ρητό «Τα ήθελες και τα έπαθες » ούτε όμως και από εκείνες που αρνούνται να αναλάβουν τις όποιες ευθύνες τους. Είμαι θα έλεγα κάπου στη μέση και αυτό που μπορώ να σου προτείνω με κλειστά τα μάτια είναι να «εξετάσεις» την κατάσταση παίρνοντας και τους δύο ρόλους. Τον δικό σου αλλά και του απέναντι.
Η δική μας φοβία για δέσμευση, η έλλειψη ανάγκης για μια πιο ουσιαστική σχέση, το παρελθόν που λειτουργεί συνήθως σαν βαρίδι είναι μόνο μερικές από τις αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν ασυνείδητα μια σχέση σε πρόωρο τέλος και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια …
Δούλεψε λοιπόν το μέσα σου και μετά αναζήτησε τις ευθύνες του άλλου…
