Το φαγητό αυτών των ημερών δεν ισοφαρίζεται με τίποτα. Τουλάχιστον εδώ στο Πήλιο έχουμε εκπληκτικες βόλτες με soundrack νερά που τρέχουν και μία φύση που σε στέλνει κανονικά από την ομορφιά. Το Σάββατο περπατήσαμε γύρω από τον Ανω Βόλο και ανεβήκαμε σε ένα παλιό συγκλονιστικό εκκλησάκι με πανοραμική θεά…
…και παλιές αριστουργηματικές αγιογραφίες που ήταν καταχαραγμένες από καρδούλες και άλλα φριχτά – βλ. τις ποδοσφαιρικές ομάδες και τα μότο με τα οποία βρωμίζουν οι καννίβαλοι τους …









Με το που άκουσα για απεργία βούτηξα παιδιά και σκυλιά και φύγαμε για Μακρυνίτσα. Τι παράδεισος Θεέ μου! Τι πλήρης εγκατάλειψη από τον κόσμο τις καθημερινές. Απορώ πως οι Βολιώτες στιβάχτηκαν εκεί πέρα κάτω και δε μένουν μόνιμα στα γύρω τους τα παραδεισένια μέρη. Προχθές από τις λίγες ταβέρνες που ήταν ανοιχτές ήταν η «Κρίτσα» στην πλατεία Πορταριάς. Φάγαμε χόρτα τσιγαριστά με το Σωτήρη Πολύζο και μου πε τα..




