Περνάνε τα χρόνια και όλα καταλαγιάζουν.Λίγα καλοκαίρια πριν χάθηκε ένας από τους πιο χαρισματικούς άντρες της Αθήνας. Πολλά γράφτηκαν και το ντόρος καταλάγιασε. Το.. Γιάννη Μπρεκουλάκη – ή Μπρέκο όπως τον φώναζαν οι κολλητοί του είχα γνωρίσει στο «Καρπούζι» κάπου μία 20ετία πριν.Είχε ένα εκπληκτικό διαμέρισμα στην Καστέλλα και μία δική του ρουτίνα καλής διατροφής και αθλητισμού. Μάταια μου έστελνε γυμναστές σπίτι για να με προσηλυτίσει. Είχε συγκλονιστική φυσική κατάσταση, έκανε τρομερό barefoot θαλάσσιο σκι και λάτρευε την Πάτμο και τα ταξίδια με το φουσκωτό του. Λάτρευε και τον Πάνορμο που βλέπω απέναντι από το σπίτι μου. Τον έκανα «μοντέλο» μου αμέσως και αν και δεν του πολυάρεσε καθόταν. Ηταν ένας συνεσταλμένος, φιλοσοφημένος Τοξότης με πολλές κατακτήσεις τις οποίες αντιμετώπιζε πάντα αξιοπρεπώς. Πολλές φορές ένιωθα πως «κρυβόταν» κάτω από το σκουφάκι του.Πιστεύω πραγματικά και στον παράδεισο και στις ψυχές που ζουν ανάμεσά μας. Κανείς δεν ξέρει τι κάρμα ξεπληρώνει κάποιος  όταν φεύγει τόσο άδικα. Εχω χάσει πολλούς αγαπημένους φίλους και δεν μπόρεσα ποτέ να γράψω τίποτα για κανέναν.Εχω τόσα να θυμάμαι που ότι και να πω θα είναι λίγο. Απλά δεν ξεχνώ. Ποτέ.

(18 votes, average: 4,56 out of 5)

Loading...