Τι απαίσια ημέρα χθες. Ξεκίνησε με αγωνία, ήρθε και ο θάνατος της Whitney ως τέλος μίας εποχής και η κορύφωση έγινε φυσικά το βράδυ όπου ενώ οι βουλή -πες την όπως θες- ψήφιζε μεταξύ γκρεμού και ρέμματος ,έξω καιγόταν η Αθήνα. Και κάηκε με περισσότερο μίσος από ποτέ. Στο κέντρο τα δακρυγόνα διαπερνούσαν τα παράθυρα και βήχαμε ασταμάτητα. Παράλληλα είχα και μία φλεγμονή στο δόντι που μου διαπερνούσε με πόνο το μισό κεφάλι μέχρι το μάτι και τα νεύρα και σε συνδιασμό με όλη τη λύπη και την οργή οριακά δε με έστειλαν στο τρελοκομείο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν όμως , η τρέλα πήρε άλλη μορφή και στο «Shamone» παρά τις αντίξοες συνθήκες έγινε το twilight zone πάρτυ των γενεθλίων της Patricia Field. Ναι, και βγήκε και η ..
Amanda Lepore τσιτσίδι και πήγε και η Αννα Βίσση – πάνω με τη μακιγιέζ της Χαρά-που φίλους δεν «κρεμάει» και της τραγούδησε το «That’s what Friends are for» της Dionne Warwick και Happy Birthday -όπως την είχα περιγράψει σαν έκπληξη– κι εγώ με τη σειρά μου έλαβα φωτογραφίες αλλά και «τσούρνεψα» από τα Facebook φίλων -Χρήστου Καλλανιώτη, Δημήτρη Τσακούμη και της αδελφής του Ζέτας, Τόλη Σκουλαριώτη, Tasou Posh Lazar και Απόστολου Μητρόπουλου -που έπαιξε μουσική και έδειξε και ρούχα του, όπως κάτω -μερικά ενσταντανέ που αναμεταδίδω. Να κάνεις ολόκληρο ταξίδι ,να διοργανώσεις τόσα πράγματα και εκείνη τη στιγμή που το ξεκινάς να καίγεται γύρω σου το σύμπαν είναι κάτι που προφανώς η Patricia δεν είχε υπολογίσει. Και η ζωή κακήν κακώς συνεχίζεται και αυτή τη στιγμή τρέχω οδοντίατρο και θυσιάζω «Πρωινό Αντέννα » γιατί ο γενικός πόνος έχει χτυπήσει κόκκινο…
Και παράλληλα να «καληνυχτίσω» το αγαπημένο Αττικόν κατέβασε την αυλαία του σε μία εποχή που το είχαμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ και με το χειρότερο τρόπο..
Χριστινάκι, καταρχάς περαστικά…!!
Φαντάζομαι, θα πονάς πολύ(λόγω του δοντιού), γιατί οι Αιγόκεροι, είναι σκυλιά, δεν εγκαταλείπουν ποτέ…
Θα ήθελα να μας πεις, ποια είναι η όμορφη ξανθιά κοπέλα της φωτογραφίας,με το ωραίο γιλέκο.
Και κάτι τελευταίο… Έχω στενοχωρηθεί τόσοοοο πολύ, με αυτό που έγινε στο »Αττικόν»…
Το συγκεκριμένο σημείο που κάηκε, είναι σημείο αναφοράς για μένα , αλλά και για πολύ κόσμο… Στο Starbucks, παίρνουμε το καφεδάκι μας, από το delikatessen του Βασιλόπουλου (ακριβώς δίπλα από το Αττικόν) , ψωνίζουμε για το σπίτι και μετά, βλέπουμε κάποια ταινία, δίπλα… Αλλά και στο »Αστυ΄΄, για πιο κουλτουριάρικες βραδιές…
Χριστινάκι, περαστικά!
Για να μην πας στην εκπομπή και με δεδομένο, ότι εμείς τα Αιγοκεράκια είμαστε ΄΄σκυλιά΄΄, φαντάζομαι θα πονάς πολύ…
Όσο για το Αττικόν, η στενοχώρια μου είναι πραγματικά μεγάλη, γιατί όλο αυτό το τετράγωνο, αλλά και γενικά, το συγκεκριμένο σημείο στην Αθήνα, η στοά Κοραή, τα μαγαζιά εκεί, είναι η ζωή μου, οι στιγμές μου, η καθημερινότητά μου… Θέλω να ελπίζω, πως σύντομα θα γίνουν όλα όπως ήταν…(θα γίνουν άραγε;)
Και κάτι άλλο για το Αττικόν…Εκεί, δεν είχαν ανέβει οι ΄΄Δαίμονες΄΄ του Καρβέλα;
Χριστίνα Καλησπέρα, συγνώμη κιόλας για αυτά που θα γράψω αλλά πραγματικά στεναχωριέμαι να βλέπω ανθρώπους που θαυμάζω και καλλιτέχνες που έχω μεγαλώσει μαζί τους να μην είναι δίπλα στον κόσμο που τους αγαπά, στον κόσμο που τους στηρίζει, στον κόσμο που τους έχει ανάγκη να είναι κοντά του,ειδικά τώρα που η Ελλάδα περνάει αυτή την δύσκολη φάση…Η ζωή σίγουρα συνεχίζεται και όπως έγραψες σωστά παράλληλο σύμπαν, απλά νομίζω ότι όλα συνδυάζονται και έστω για λίγο μπορούμε να βρεθούμε όλοι μαζί στο ίδιο σύμπαν…