Με το που άκουσα για απεργία βούτηξα παιδιά και σκυλιά και φύγαμε για Μακρυνίτσα. Τι παράδεισος Θεέ μου! Τι πλήρης εγκατάλειψη από τον κόσμο τις καθημερινές. Απορώ πως οι Βολιώτες στιβάχτηκαν εκεί πέρα κάτω και δε μένουν μόνιμα στα γύρω τους τα παραδεισένια μέρη. Προχθές από τις λίγες ταβέρνες που ήταν ανοιχτές ήταν η «Κρίτσα» στην πλατεία Πορταριάς. Φάγαμε χόρτα τσιγαριστά με το Σωτήρη Πολύζο και μου πε τα.. νέα τα καλλιτεχνικά της περιοχής. Την επομένη στην «Ιωλκό» , τσιπουράδικο κλάσικ του Βόλου κατεβάσαμε αρκετά τσίπουρα -με γλυκάνισο-  με τους φίλους μου Κατερίνα και Κίμωνα – συγχωριανοί και στη Μακρυνίτσα. Μου είπαν όλα τα ντεσού των καλών οικογενειών της πόλης, τους ωραίους, τις κομψές κλπ ..καθότι ο Κίμων ήταν γνωστός γιατρός και όλοι έχουν περάσει από τα χέρια του. Δυστυχώς σήμερα έφυγα και έκανα την επιστροφή από αυτούς τους παλιόδρομους της Εθνικής και πέρασα τα πιο πολλά πανάκριβα διόδια της ζωής μου. Αχ Απόστολε Γκλέτσο πόσο δίκιο είχες!! Αυτά.. και πάλι στους παλιόδρομους την Παρασκευή για απόπειρα σκι στις Αγριόλευκες!

(6 votes, average: 5,00 out of 5)

Loading...