Ας γράψω κι ένα μικρό κείμενο τύπου «Αγαπημένο μου Ημερολόγιο»..Λοιπόν το overdose με τις πολιτικές εξελίξεις το κατανίκησα με φυγή! Δηλαδή Κυριακή πρωί ξύπνησα κεφάτη, πήγα και ψήφισα μόνη εντελώς στο Πειραματικό – αχ αναμνήσεις από τις δεκάδες πλέον ψηφοφορίες..Μετά αφού έκανα πιλάτες με κασέτα – Stott είναι τοπ!-, έψαχνα σαν την υστέρω δύο ώρες για τα διαβατήριά μας – σκέφτομαι πως έχω σοβαρό πρόβλημα πλέον αφού δε βρίσκω καν τα πράγματα που κρύβω. Τελικά καταφέραμε και πετάξαμε για Λονδίνο. Για ντέρμπι μας μίλησε ο πιλότος της Aegean και όταν προσγειωθήκαμε ήταν φανερή η νίκη Σαμαρά. Ο Αρης Καβατζίκης μου έκανε ανταπόκριση διαμέσου Voxer και με το που φτάσαμε σπίτι του φοιτητή γιού μου συνδεθήκαμε με ΝΕΤ ιντερνετικά και βλέπαμε αποτελέσματα που φάνταζαν όλο και πιο cool καθότι εδώ φυσάει άλλος ήρεμος αέρας. Με το που ανακάλυψα σπασμένο καπάκι τουαλέτας και άστρωτα κρεβάτια σε συνδιασμό με έλειψη γάλατος στο άδειο ψυγείο , ξέχασα Τσίπρα-Σαμαρά και σκοτώθηκα με το γιο τόσο που πήρα το δρόμο του βασιλιά aka Kings Road και έφτασα σε σπίτι φίλου που είχε Nova και μαζί θαυμάσαμε την απόλυτη καρακαλλόνα Ελλη Στάη – που τη Madonna την κάνει μια χαψιά σόρι και της ρίχνει και 4 χρονάκια χωρίς υστερίες. Η διαφορά της αποτοξίνωσης από το υστερικό κλίμα που ζούμε φάνηκε από τις αντιδράσεις μου στο timeline του twitter που μου φάνταζαν γκρινιάρικες, εξυπνακίστικες και επαναλαμβανόμενες. Και κάπου τη Δευτέρα το πρωί που συμφιλιώθηκα και με το γιο και περπάτησα και λίγο στο πάρκο και ξεκίνησα και μία αποτοξίνωση με χυμούς (ψιλοέκλεψα χθες βέβαια αλλά τι να κάνω που έχω καταντήσει τόφαλος)…

οι εκλογές και το θέμα της Ελλάδας δεν ήταν το πρώτο τόπικ στο κεφάλι μου αλλά στις ειδήσεις του BBC και των υπολοίπων που αναμεταδίδουν με εξονυσχιστικές λεπτομέρειες. Με το που ξεκινάνε κορδώνομαι γιατί δώστου πλάνα ..Ακρόπολη, Greece , άνθρωποι να πίνουν νερά στους ζεστούς δρόμους της Αθήνας και ανταποκρίσεις που μου θυμίζουν άλλες χώρες που παλαιότερα τάραζαν την παγκόσμια οικονομία- ησυχία. Αν ακούσετε το Τσίπρας- Σίπρας- στα αγγλικά και το Συρίζα – με ρ γυριστό και τόνο στη δεύτερη συλλαβή κάνει πολύ εξωτικό. Ο Σαμαράς κάνει πιο ευρωπαική εικόνα με τις κοστουμιές του και παρότι παραμένουν πολύ ανήσυχοι ότι δεν θα τα βρούμε μεταξύ μας οι ξένοι ανταποκριτές μοιάζουν ανακουφισμένοι με τους center right.

To Σύριζα είναι για την Ευρώπη extreme left και αναρωτιούνται πως έχουμε μανιάσει να βγάλουμε άκρα αριστερά κυβέρνηση ενώ σχολιάζουν και το μεγάλο ποσοστό των «νεοναζί». Να τα ακούς δηλαδή και να σκιάζεσαι με τις κλασικές υπερβολάρες τους. Κι εκεί που ο κλάσικ ανταποκριτής του Channel 4 περιέγραφε όλα αυτά με φόντο τη φωτισμένη Ακρόπολη, νάσου δίπλα του με ύφος υπερήφανο και σηκωμένο φρύδι η Λιάνα Κανέλλη. Σούπερ σταρ μετά τα χαστούκια που παίζουν κι εδώ σε αργή κίνηση με το «ΟχιΟχιΟχι» Παπαδάκη να μεταφράζεται στο ΝοΝοΝο της Λιάνας που την αγγλική προφορά την έχει και στο Νο -όοου , το γυρίζει τόσο που τύφλα νάχει ο Ιαν ΜακΕλεν . Και η Λιάνα βγήκε να μιλήσει για τη ΧΑ και να του πει πάνω κάτω πως έχουμε δικτατορία. Μιλούσε με το κορδωμένο αυτό πάθος που τρομάζει τους άγγλους. Πραγματικά τέτοια δημοκρατία δεν έχει ξαναγίνει. Να νικάει κάποιος και οι αντίπαλοι να περιμένουν κι άλλες εκλογές για να βγουν αυτοί. Να βγαίνει το 3% και να βρίζει το υπόλοιπο 77% και άλλα πολλά ..Ο Αλέξης που ,πρέπει να το παραδεχτώ, με τρελαίνει στο καντράν της αθηναικής μου τηλεόρασης με τη φρέσκια χαρούμενη φάτσα του, εδώ δεν κάνει το ίδιο γκελ . Πως είναι να βλέπεις δηλαδή ελληνική συμμετοχή Eurovision στο εξωτερικό που δεν πάει για πρωτιά – τύπου τότε που χα δει το ΟΠΑ με Αλκαίο. Πάντως με το που ακούω Greece σηκώνομαι προσοχή στο ένα πόδι, όπως όταν ακούω το όνομά μου ξάφνου στο Star..Αυτά προς το παρόν και το υπόλοιπο πρόγραμμα έχει παιδικά μιούζικαλς, εκθέσεις και άλλα αποτοξινωτικά .. Πάντως either way επειδή για φούντο μας κόβουν καλό είναι να ηρεμήσουμε και να κοιτάξουμε να ανακάμψουμε τουλάχιστον σαν εικόνα τώρα το καλοκαίρι που είναι η εποχή μας.. Οσο και να το θέλουμε , μόνοι μας δεν πρόκειται να τα βγάλουμε πέρα..

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Loading...