Χθες είχα μία ψιλοχάλια ημέρα. Καταρχήν που με πήραν τηλέφωνο από το σπίτι στη Μακρυνίτσα – πως μπήκαν μέσα τα έκαναν μπάχαλο και πήραν ένα παλιό κινητό τηλέφωνο – τι πράγματα αξίας να έχει κανείς σε ένα εξοχικό δεν καταλαβαίνω… Προφανώς έψαχναν κλειδιά να ανοίξουν την πόρτα ώστε να βλέπουν και τηλεόραση καλύτερα αλλά δεν τα κατάφεραν. Ενα σπίτι που αγαπώ σε ένα ήσυχο μέρος ..δεν το λες και το καλύτερο σου να ξέρεις πως μέχρι εκεί φτάνει η χάρη τους. Ομως έπεσα από τα σύννεφα όταν έμαθα πως ..έχουν ριμάξει την περιοχή – ακόμα και την περιπτερού στην πλατεία έκλεψαν και έβαλε λουκέτα – και κύριοι συμμαχοι των εγκληματιών είναι παιδάκια… Δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι – όπως κάνουν οι περισσότεροι- ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι και έχουμε λάβει τα μέτρα μας και για το μέλλον. Ομως βλέπεις πως ότι αγαπούσαμε σαν αξία σχεδόν έχει πλήρως χαθεί σε αυτή τη χώρα και σε αυτήν την κατάσταση των ψευτουποσχέσεων και τις ακυβερνησίας αναρωτιόμαστε γιατί οι  απεγνωσμένοι -και όχι μόνο αγανακτισμένοι- άνθρωποι φτάνουν στα άκρα. Το καλό ήταν πως το βράδυ μαζευτήκαμε παλιοί φίλοι -τους λες και συγγενείς- στο σπίτι της Μαρίας Πατέρα να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της. Και εκείνη και άλλοι αγαπημένοι έχουν περάσει τόσο πιο δύσκολα και σημαντικά που τα παραπάνω μπροστά τους μοιάζουν αστεία.

Χρόνια Πολλά στο Μαράκι μου..όπως και συλλυπητήρια και πάρα πολλή αγάπη στην Αννούλα μου για τις δύσκολες ώρες που περνάει..

(4 votes, average: 5,00 out of 5)

Loading...