Το φαγητό αυτών των ημερών δεν ισοφαρίζεται με τίποτα. Τουλάχιστον εδώ στο Πήλιο έχουμε εκπληκτικες βόλτες με soundrack νερά που τρέχουν και μία φύση που σε στέλνει κανονικά από την ομορφιά. Το Σάββατο περπατήσαμε γύρω από τον Ανω Βόλο και ανεβήκαμε σε ένα παλιό συγκλονιστικό εκκλησάκι με πανοραμική θεά…

…και παλιές αριστουργηματικές αγιογραφίες που ήταν καταχαραγμένες από καρδούλες και άλλα φριχτά – βλ. τις ποδοσφαιρικές ομάδες και τα μότο με τα οποία βρωμίζουν οι καννίβαλοι τους …ωραίους χώρους και σπίτια με σπρέι. Χθες ανήμερα Πάσχα φάγαμε στον κήπο τις Δήμητρας στις «Ορτανσίες» στο Κατηχώρι. Σούπερ οικογενειακά – κάτω με σύζυγο και μαμά..

Την προηγουμένη μου είχε φτιάξει μία μαγειρίτσα που παραμίλησα και την οποία έτρωγα μέχρι πρωίας. Εδωσα και κάτι συκωτάκια στο Ρόμπι και χλιμίντριζε από χαρά επίσης..

Δεν έφτανε το classic Πασχαλιάτικο μενού αλλά τσακίστηκαν και παμπολλες πατάτες τηγανητές – για μένα εκεί φαίνεται το επίπεδο της κουζίνας- και στο τέλος ήρθαν αυτά τα καζάν ντιπί με το βουβαλίσιο γάλα και οι πορτοκαλόπιτες που με έχουν κάνει να βλέπω τα διπλοσάγωνα στον καθρέφτη και να αποκαρδιώνομαι.

Η Δήμητρα Θειακού– πάνω  μαζί μου μετά του συζύγου της που είναι Ο συγκλονιστικός ψήστης – με καθησύχασε πως ήταν όλα λάιτ και με σύστησε και στον εδώ βουλευτή Κώστα Καρτάλη – ένα πάρα πολύ συμπαθητικό νέο άνθρωπο που σε κάνει να βλέπεις και πάλι με κανονικό μάτι τους πολιτικούς.

Μετά την τέταρτη πορτοκαλόπιτα σήκωσα τον αγαπημένο Αρη Καβατζίκη – που ξέρει όλα τα αρκουδιάρικα χιπ χοπ απέξω αφού το πρωί χαράματα ραπάρει με Μπουλέ και Κωσταντάκη στο ραδιόφωνο- και τον παρότρυνα να περπατήσουμε από το Κατηχώρι στη Μακρυνίτσα διαμέσου μίας θείας διαδρομής με καταρράκτες, υπέροχα σπίτια, πουλάκια να κελαηδάνε και μία λαμπερή και ηλιόλουστη φύση παντού.

Οριακά μας βγήκε η γλώσσα ειδικά μετά από τα deviations και τις ανηφόρες σε μονοπάτια των Κενταύρων – πάνω ο Αρης ακόμα κοτσονάτος- και αράξαμε στη «Μελωδία» – κάτω στη φωτό με το μεγάλο μου παιδί-.. ένα καφέ στη Μακρυνίτσα που αντί να απολαμβάνει τους ήχους της φύσης διαγωνιζόταν τη διπλανή άδεια καφετέρια με radio dj από κάτι εκνευριστικά ηχεία. Ελλαδάρα και πελατοδιωχτική νοοτροπία.. αλλά η θέα – θέα!

Πίσω στο σπίτι ήπιαμε τσάγια του βουνού και είδαμε το εκπληκτικό «The Help» που με έκανε να σηκώσω το παιδί μου – το μικρό..- και να κοιμηθώ μαζί του. Σήμερα επαναλάβαμε τα ίδια χάλια με το φαγητό. Εκτός ελέγχου η κατάσταση και πλήρης η αποκοπή από το περιβάλλον. Να δω πως θα «σκάσω» μύτη στο Πρωινό Αντέννα την Τετάρτη και κάτι για Μεσημεριανές Μελέτες θυμάμαι.. Πέρα Δώθε! Και του Χρόνου!

(5 votes, average: 5,00 out of 5)

Loading...