Χάσαμε τη Whitney Houston από τα Grammies , ήρθε όμως η Adele. Δε συγκρίνω φωνές και λάμψη, η Adele είναι κορίτσι του σήμερα. Νέα πρότυπα, νέες ανάγκες..εξού και το εξώφυλλο της αμερικάνικης Vogue, που ξέρει όσο κανείς άλλος τι «περνάει» σήμερα.. Μόνο το τσιγάρο να κόψει γιατί άμα.. χάσει κι αυτή τη φωνή της κανείς δεν ξέρει πως θα το πάρει..
(5 votes, average: 5,00 out of 5)
Loading...
Κάνε
Χριστινάκι, θα πω κάτι ρατσιστικό…αλλά θα το πω…(και παίρνω πάνω μου την αμαρτία…)
Από μικρή συμπαθούσα πολύ τους παχουλούς και τις παχουλές…. Τα τελευταία 5 χρόνια η παρέα μου απαρτιζόταν από παχύσαρκους ανθρώπους, με τους οποίους είχα κοινό, μεταξύ όλων των άλλων, την αγάπη για το φαγητό(μολονότι είμαι λεπτή).
Όμως, οι παχουλές φίλες μου, αυτές που ένα κιλό να έχαναν, δωράκια τους έπαιρνα για τις επιβραβεύσω και να τους δώσω κουράγιο, να συνεχίσουν, μου φέρθηκαν εξαιρετικά κομπλεξικά (και αυτά, ούσα αιγοκερίνα, δε σου τα λέω με διάθεση μελό, αλλά αντικειμενικά, ρεαλιστικά….).
Και γενικά όμως, έχω παρατηρήσει, ότι οι παχουλές γυναίκες, είναι πολύ κομπλεξικές. Και ακόμα κι αν δείχνουν (που το κάνουν συχνά, από άμυνα), πως δεν τις νοιάζει, …τις νοιάζει…Κια ακόμα κι αν κάνουν πλάκα…τις νοιάζει… Βέβαια, και κάτω να τις χτυπήσεις, δεν υπάρχει περίπτωση να το παραδεχτούν…Εμένα φίλη, που πήγαμε μαζί ταξίδι, καλοκαίρι, με άφηνε τάχα τυχαία , να προχωράω μπροστά, για να μπορέσει να διακρίνει πιθανή κυτταρίτιδα…(φίλη που την είχα καταστηρίξει).
Ολα αυτα, λοιπόν, για να καταλήξω, Χριστινάκι, ότι δεν την πάω τη μανταμ Αδελαιδα, με τίποτα…(και τους έκοψα τους παχουλούς….)
Ποτέ δε γνωρίζουμε τον χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη αλλά το θεωρώ λίγο άδικο αυτό που έγραψες για την Adele.