Είναι το πρώην Δημοτικό και νυν Νηπιαγωγείο στο πανέμορφο χωριό της Μακρυνίτσας, στο Πήλιο. Με τα νέα συστήματα και τη μιζέρια τα σχολεία πλέον όλο και λιγοστεύουν..

αποτέλεσμα και της γενικής νοοτροπίας μας που θέλει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα ωραία μέρη και να στιβάζονται σε άχρωμα διαμερίσματα, σε άχρωμεs συνοικίες – με όραμα μία θέση στο δημόσιο. Τα σπίτια πίσω στο χωριό να ρημάζουν και να μην πωλούνται αφού το τοπικό μας κλισέ απαιτεί τους κληρονόμους να μην τα βρίσκουν μεταξύ τους.Μακάριοι όσοι έμειναν πίσω και ασχολούνται με τη γη και άλλα νορμάλ επαγγέλματα – που τώρα τα περισσότερα τα έχουν αναλάβει οι αλλοδαποί – όπως σε όλη την Ευρώπη που η περιφέρεια δεν παρακμάζει – το αντίθετο. Για τα κακά μας τα χάλια δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί αλλά και η όλη κουλτούρα μας..

Για παράδειγμα η Μακρυνίτσα είναι 7 χιλιόμετρα από το Βόλο και αντί να έχει γίνει το απόλυτο προάστειο οι περισσότεροι προτιμούν να ζουν στιβαγμένοι σε πολυκατοικίες ή μαιζονέτες δίπλα στον περιφερειακό χρησιμοποιόντας αυτοκίνητα για δύο και τρία τετράγωνα υπόθεση. Ισως έτσι το βλέπω εγώ που είμαι άνθρωπος της πόλης , την οποία έχω συχαθεί και έχω πάρει τα βουνά κάνοντας χιλιόμετρα με τα πόδια με την πρώτη ευκαιρία..

(4 votes, average: 5,00 out of 5)

Loading...