Κάθε φορά που συγκλονίζομαι με ένα νέο πανέμορφο τοπίο μας αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να έχει χρεωκοπήσει αυτή τη χώρα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι «αποκλεισμένη» ..στη Χρυσή ή Γαιδουρονήσι , ένα επίγειο παράδεισο απέναντι από την Ιεράπετρα. Φυσικά χάσαμε το πλεούμενο που έφευγε στις 5 το απόγευμα και ξεμείναμε λόγω αέρα σε αντίσκηνα για να απολαύσουμε ένα τρομερό κρητικό γλέντι όπου έπαιξε μαγικά ο Κωστής Αβυσσηνός στην Μπελεγρίνα. Η Μπελεγρίνα είναι μία όαση, ένα ταβερνάκι που μου θύμισε το λόγο που ερωτεύτηκα τη Μύκονο στις αρχές της δεκαετίας του 80. Με πείσμα την ξεκίνησαν φέτος τα αδέλφα Γιάννης και Σπύρος Τουμαζάτος και τους στηρίζουν και ο καλός κόσμος της περιοχής και τοπ μουσικοί. Λέω τους στηρίζουν γιατί το νησί έχει ήδη καταλάβει άλλος επιχειρηματίας με οργανωμένα εστιατόρια και ομπρέλες – οάσεις- και προφανώς αντί να γίνει ένωση δυνάμεων γίνεται η γνωστή ελληνική οπισθοδρομική ελληνική κατινιά. Η Χρυσή έπρεπε να είναι top destination για όλους τους Ευρωπαίους και να έχει ωραία καραβάκια να σε πηγαινοφέρνουν μέχρι το βράδυ. Τα καραβάκια δε χρειάζεται να παίζουν νησιώτικα στο διαπασών και ο δήμος πρέπει να καταλάβει το θησαυρό που έχει στα χέρια του και να κοιτάξει να τον αναβαθμίσει, χωρίς να του χαλάσει την αυθεντικότητα και την αγριάδα. Μέχρι τώρα από πλευράς αισθητικής όλα είναι τέλεια. Στην Μπελεγρίνα γνώρισα και τον κρητικό Keith Richards, τον κρητικό καπετάν Αντρέα Σκίβαλο – στη φωτό πάνω με το Σταύρο Κουμεριανό και το Σωτήρη Φουρτουλάη- που μας έχει υποσχεθεί κακκαβιά. Δεν το έχω με τα αντίσκηνα αλλά έχω βάλει πολύ νερό στο κρασί μου- ή στη ρακί μου γιατί μας πότισαν καμιά εικοσαριά καραφάκια. Μέχρι να φύγω θα έχω μάθει χανιώτικο και πεντοζάλι με βιρτουοζιτέ. Ετσι κι αλλιώς είμαι εγγονή του πρωτομάστορα λυράρη, Αλέκου Καραβίτη και ο Αβησσηνός μου σιγοτραγούδησε και το hit του το» κουτρουλιανό νερό».. Το αίμα νερό δε γίνεται!
ΥΓ.Κάντε πολύ scroll down ! Εχουμε τον Κοκό τον παπαγάλο και το μοναδικό όχημα στο νησί για τρελλές βόλτες στην άμμο
O Σωτήρης Φουρτουλάκης με το Γιάννη Τουμαζάτο.
Επισκεφτηκα την Χρυση πριν από 17 χρόνια.Την ίδια αποψη έχω και εγώ σχετικά με την ομορφιά του τόπου αυτού.Φυσικά οι περισσότεροι δεν την ξέρουν ουτε στο χάρτη.Χαίρομαι που συμφωνα με τα λεγόμενα σας κ Πολίτη ,η Χρυσή δεν άλλαξε.Θέλω να ξαναπάω.Και δεν πειράζει,ας παραμείνουν και μερικά μέρη μακρυα απο τον μαζικό τουρισμό!Για μας!!!!!
Ήμουν στο νησί την προτελευταία μέρα του Αυγούστου. Πολύς κόσμος, τουρίστες που πήγαν να κάνουν απλώς ένα μπάνιο το οποίο βέβαια θα μπορούσαν να κάνουν οπουδήποτε αλλού. Βρήκα το νησί πολύ περισσότερο τουριστικό από όσο το ήθελα αλλά και από όσο το άφησα τέσσερα χρόνια πριν.
Τα καραβάκια απαράδεκτα: παλιά, απεριποίητα, -θα συμφωνήσω μαζί σας- με πολύ κακή μουσική να ακούγεται στο διαπασών, αλλά και με τόσο χαμηλή ταχύτητα ώστε οι μισοί επιβάτες έπαθαν ναυτία. Να μην ξεχάσω να αναφέρω το πανάκριβο εισιτήριο! 50 ευρώ το άτομο πήγαινε-έλα.
Ωστόσο το νησί είναι τέλειο, ένας μικρός παράδεισος!