Χριστίνα κιούτι πάει,
Πρίν λίγα χρόνια είχα γνωρίσει τον κύριο Μάσσα, ο οποίος είχε την ιδέα—στο Σορρέντο της Ιταλίας—να περισυλλέξει όλα τα τσόφλια από τα λεμόνια, τα οποία πετούσαν οι φρουτοχυμοπαραγωγοί, και με βάση συνταγή της γιαγιάς του να φτιάξει λιμοντσέλλο… Με δωρεάν πρώτη ύλη λοιπόν και τη συνταγή της γιαγιάς και τις επιδοτήσεις του έφτιαξε φοβερή εταιρεία, η οποία εξάγει λιμοντσέλλο αλ’ιντερνασιονάλ και μίλλιονς βέβαια. Αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν στο δικό μας Λεμονοδάσος—απέναντι από τον Πόρο—αλλά εκεί άνοιξε φοβερή γκαλερί τέχνης ονόματι Σιτρόνε. Ε ‘αμα σι’τρ’ωνε αγόρασε τέχνη και πάει σφαίρα και ας μην φτιάχνουμ’ λιμοντσέλλου. Τώρα έχει έκθεση του Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος ζεί και ζωγραφίζει στο Λεμονοδάσος. Η βιταμίνη C της τέχνης. Η εντρεπρενέρ είναι η πολύ έλεγκαντ Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη ( ΣΣ. οι λέζάντες δεν είναι σωστές—αυτό είναι το όνομα) Ιστορικός της Φωτογραφίας εκ Βοστώνης με σύζυγο αρχιτέκτονα εκ Πόρου—πάλι Βοστώνη—Χάρβαρντ—ο οποίος τον Σεπτέμβριο εξελέγη Πρόεδρος Κολλεγίου Αθηνών (ξέρεις, το σχολείο) και είναι και ο αρχιτέκτων πεζογέφυρας Κολλέγιο-Αβάνα με Αλέξανδρο Σαμαρά. Το βερνισάζ ήταν τέλειο με απρέ στου Αλέξη, παραθαλασσίου και θαλασσινών, είναι άψογα όλα, κιούτ το νησί—οι Λαμπράκη εκεί με δεσπόζουσα βίλλα—Κατερίνα Τερζό (λόκαλ) και τόσοι άλλοι, αρχές της άνοιξης στον Πόρο.
Σταμάτα πιά να με λογοκρίνεις και δημοσίευσέ το είναι ενδιαφέρον. Φιλιά ΤΙΚ