Σε μία από τις «προηγούμενες ζωές» μου έμενα στην Ελβετία.. Το Φεβρουάριο και Μάρτιο ανεβαίναμε στο Gstaad με τον κουμπάρο μου και καλό μου φίλο Μανώλη Μαυρολέοντα που είναι απόφοιτος Ροζέ και τον ξέρουν και οι πέτρες. Εκείνο το βράδυ, του 1992, ακριβώς τέτοια εποχή φάγαμε στο Grill του Gstaad Palace. Είχα φρεσκοσπάσει το δάχτυλό μου -βλ ναρθικάκι- αφου τσακίστηκα στο σκι από ένα t-bar και ο πρώην σύζυγός μου, David Ishag, που ήταν βιρτουόζος στο σκι φυσικά και με κοιτούσε ειρωνικά. Είχα φορέσει ένα αγαπημένο φόρεμα Anthony Price τόσο στενό – τό χε λανσάρει η Jerry Hall και δε με ενδιέφεραν τότε τα sizes, έμπαινα παντού- που στο τέλος της βραδυάς με πόνεσε το στομάχι μου.Το’χα σετάρει με Chanel κοσμήματα , που χε σχεδιάσει ο Karl Lagerfeld όταν ανέστησε τον οίκο.
Αν και δεν είμαι από τους θαμώνες των 50ς και 60ς του θερέτρου και εγώ με τη σειρά μου έχω μπαιλντίσει με τους νεόπλουτους έλληνες κατακτητές που το μετέτρεψαν σε Da Cappo κι έτσι προτιμώ τις φυσικές ομορφιές και τους ανθρώπους των θερέτρων της χώρας μας..Το μπαίλντισμα ισχύει και για τα Chanel – μάρκα κύρους της κάθε πρώην μπαναλαρίας..