Δευτέρα πρωί και χθες από περιέργεια και από τη χαζομάρα του επαγγέλματος είδα κι εγώ έστω και με διαλείματα το Just the Two of Us. Με διαλείματα γιατί ήταν όπως πάντα οριακά βαρετό. Κιτς δεν το λες, αλλά λάμψη της μετριότητας σίγουρα. Ευτυχώς κέρδισε κάποιος που ακούγεται τουλάχιστον η φωνή του. Κατά τα άλλα μου είναι kind of εκνευριστικός όπως όλα τα «σπασικλάκια«. Οπως εκνευριστικά μου ήταν και τα μαλλιά της Φουρέιρα, η ελιά στο μέτωπο και το κλάψα κλούψα της Μπεκατώρου, τα κοπλιμέντα, οι καλοσύνες σε όρια ναυτίας και οι βλακείες που έλεγε η επιτροπή μη θίξουν τους φανς. Ετσι έβλεπες τα κορίτσια με τα μαύρα και τα τατού, κατά τα άλλα της αλτέρνατιβ «δημοσιογραφικής σκηνής», να λένε κοινοτυπίες πχ στη Μπεκατώρου πως είναι σταρούμπα και άλλα υπερβολικά για να ναι αρεστοί στον κόσμο. Τουλάχιστον άντεξαν. Αυτό το σόου που θα ξεχαστεί πάρα πολύ γρήγορα πήρε άφεση αμαρτιών λόγω των Special Olympics και η ζωή συνεχίζεται.H μόνη που θα το θυμάται για πάντα είναι η Μαρία Μπεκατώρου. Η Μαρία είναι η συμπαθητική εκδοχή της Μανωλίδου- οι δύο μοναδικές γυναίκες που έχουν πέραση- όχι σαν κάτι άλλες στα αζήτητα που μονίμως συζητούν και σκέφτονται ανύπαρκτες προτάσεις- και τη βρίσκουν σα να μην υπάρχει αύριο με το ελληνικό σταρσίστεμ. Ο Χολίδης με μία εντελώς αδύναμη φωνή- τουλάχιστον στα finals-, εμμονή στο χακί αμπέχωνό του και μία καλύτερη εκδοχή της εμφάνισης του Ρέμου, είναι σίγουρα ο νικητής αφού φέτος εκτός του ότι έχει όλα τα κορίτσια στα πόδια του φαίνεται πως είναι η χρονιά του. Αυτά.

(No Ratings Yet)

Loading...