Αισθάνομαι πολύ περίεργα. Και ξέρετε γιατί; Διότι είναι το χειρότερο πράγμα για έναν πατέρα να γράφει για ένα παιδάκι που χάθηκε ξαφνικά. Χάθηκε πάνω στην εφηβεία του. Χάθηκε πρίν προλάβει να ερωτευτεί. Να ζήσει. Να ζοριστεί. Να πονέσει. Να δημιουργήσει.…
περισσότερα
