Οι Αμερικανοί bloggers υποστηρίζουν χρόνια τώρα πώς το προσωπικό blog του καθενός είναι ο καθρεφτης της ψυχής του. Είναι ένας χώρος στον οποίο μπορεί κανείς να γράψει όσα ενδιαφέρουν τους αναγνώστες αλλά και μια δυνατότητα…μια ευκαιρία να κοινοποιήσει όσα συμβαίνουν στη ζωή του. Γιατί όπως έλεγαν και οι Λατίνοι «scripta manent». Tα γραπτά μένουν. Όπως και οι στιγμές που περιγράφεις μέσα απο το blog…μένουν…Και αυτό γιατί; Διότι η ζωή μας είναι στιγμές. άλλες καλές άλλες κακές. Η φετινή χρονιά ήταν για μένα η πιό σημαντική στη ζωή μου. Και πάνω κάτω-όσοι με διαβάζετε καθημερινά- γνωρίζετε τους λόγους. Φαίνεται όμως πώς το κακό το μάτι, το γαμημένο δε με έχει αφήσει σε ησυχία. Δεν ξέρω αν είναι ο Κρόνος όπως μου χει πεί η Χάμου ή αν έχω πικράνει πολύ κόσμο και με έχει φάει με την γλώσσα του. Ξέρω ότι ακόμη και στις διακοπές δε βρήκα ησυχία. Όλα συνέβησαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο…
…Αφού περάσαμε δέκα υπέροχες μέρες στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Αλεξανδρούπολη με την γυναίκα και την κόρη μου επιστρέφουμε στην Αθήνα. Ο σχεδιασμός των διακοπών μέχρι εκείνη την ώρα δεν έχει ανατραπεί. Και το γράφω καθώς με το που επιστρέψαμε στην Αθήνα αφήσαμε το παιδί την μητέρα της Κλάρας για να φύγουμε για λίγες μέρες μόνοι μας. Όλα αυτά την Κυριακή 31 Ιουλίου. Μια εβδομάδα μετά το κακό είχε συμβεί. Τροκτικά μπήκαν στο σπίτι της πεθεράς μου στον Λυκαβητό και αφού έκαναν άνω κάτω το σπίτι απέσπασαν κοσμήματα αντίκες ανυπολόγιστης αξίας, ρούχα και χρήματα. Η Τζένη σοκαρισμένη απο την εικόνα έσπευσε στην Αστυνομία, η σήμανση πήρε δαχτυλικά αποτυπώματα αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί τίποτε. Ωστόσο…για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε το ρητό Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Και ξέρετε γιατί; Διότι είχαμε αποφασίσει τις ημέρες που λείπαμε να μείνει η Τζένη με τη μικρή στο σπίτι μας. Όσο σκέφτομαι πώς η ληστεία θα μπορούσε να γίνει με την πεθερά μου και την κόρη μου μέσα στο σπίτι της τρελαίνομαι…Για να δείτε ότι συμβαίνει σε όλους…Και κάτι τελευταίο…αν με διαβάσετε εσείς που κλέψατε τα κοσμήματά, εσείς που μπήκατε στο σπίτι…αφήστε τουλάχιστον τα έγγραφά της στην πόρτα του σπιτιού…αν βεβαίως δε τα έχετε πετάξει σε κάνενα κάδο σκουπιδιών.