Δεν ξέρω αν κάποιοι τον θεωρούν ισχυρό, τσάρο, επαΐοντα των Οικονομικών, κολλητό του Πρωθυπουργού, εξοδούχο από την Κυβέρνηση. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Παπακωνσταντίνου αποδείχθηκε ανώτερος των περιστάσεων. Και το γράφω διότι ο χαρακτήρας και η παιδεία του ανθρώπου φαίνονται και κρίνονται από την καθημερινότητά του και τις συνήθειες του και όχι από αυτό που βλέπουμε όλοι στην τηλεόραση.
Ο Παπακωνσταντίνου λοιπόν φόρτωσε με την γραμματέα του και είχε πολύ σοβαρό λόγο. Βεβαίως το πρόβλημα δεν το δημιούργησε η γραμματέας του αλλά παρά τις συνεχείς παραινέσεις του…εκείνη δε φρόντισε να το λύσει. Πιο συγκεκριμένα. Ο Υπουργός ζήτησε να μην του έρχονται κυριακάτικες εφημερίδες στο γραφείο του κομπλέ. Δηλαδή με cd και dvd. Παρά την απαίτηση του, το σώμα των εφημερίδων που στέλνανε στο γραφείο του ήταν το ακριβό. Κάποια στιγμή λοιπόν έξαλλος ανοίγει το γραφείο του και ζητάει τον λόγο. Εκεί και για πρώτη φορά μαθαίνει ότι οι εφημερίδες δεν στέλνονται από το ΑΠΕ δωρεάν στο γραφείο του αλλά καταβάλλονται από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου 15.000 τον χρόνο για αγορά εφημερίδων. Και ξέρετε γιατί; Διότι εφημερίδες δεν έπαιρνε μόνο ο Υπουργός αλλά σχεδόν κάθε γραφείο στο Υπουργείο. Και αυτό διότι οι περισσότεροι υπάλληλοι μερακλήδες όντες έκαναν συλλογή με cd και ταινίες. Οι φωνές του ακούστηκαν στο κυλικείο και το αποτέλεσμα ήταν να κόψει τη σύμβαση που… αγνοούσε. Και να ήταν μόνο αυτό; Του Υπουργείο του Παπακωνσταντίνου πλήρωνε κλειδαρά έναντι του ποσού των 7000 το μήνα. Κάτι που διαπίστωσε… τυχαία σε έναν έλεγχο. Είναι ποτέ δυνατόν να πληρώνεις κλειδαρά με 7 χιλιάρικα; Είπε ο Υπουργός-που
εκείνος τον πλήρωνε-και αμέσως έκοψε την σύμβασή του απαιτώντας κάθε φορά που θα υπάρχει πρόβλημα με τις πόρτες να καλούν εξωτερικό συνεργάτη. Έλεος… έλεος… και μετά ζητάνε από τους συνταξιούχους να κόψουν 20 ευρώ και 40 το μήνα από τις συντάξεις τους. Η Ελλάδα των ανισοτήτων. Μπορώ να γράψω πολλά για τον συγκεκριμένο Υπουργό. Για τα παραμύθια του στο θέμα της περαίωσης και πολλά ακόμη. Όμως για αυτές τις δύο αποφάσεις οφείλω να του βγάλω το καπέλο…