Τώρα θα μου πείτε. Καλά ρε Γουμενίδη. Δεν παρακολουθείς το Νησί; Όχι. Αρνούμαι. Τόση κατάθλιψη πια… νισάφι… Αντιμετωπίζουμε καθημερινά τόσα ζόρια δε μπορώ άλλο κλάμα και αποχωρισμούς.
Και καπάκι μετά το χθεσινό Big brother…θα έπεφτα σε κατάθλιψη. Είναι δυνατόν να ακούω στους τίτλους του τραγουδιού <<Αν σε χάσω θα πεθάνω…. αν πεθάνω θα χαθώ;>> Οκ. Ο Μαϊνάς είναι συγκλονιστικός ηθοποιός αλλά δεν περίμενα να τον δω στο σήριαλ για να σχηματίσω γνώμη γι αυτόν. Οκ η Λέχου είναι μέσα στον ρόλο αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Συμφωνώ για τον διευθυντή φωτογραφίας, τα παιδιά της παραγωγής και την σκηνοθεσία. Είναι πολύ μπροστά σε σχέση με τα αρπακολατζίδικα τρικ των άλλων σταθμών. Όμως πολύ κλάμα ρε παιδιά. Και η εποχή μας απαιτεί λίγο γέλιο. Να ξυπνήσει ο καθένας από εμάς τον Αριστοφάνη που κρύβει μέσα του. Να συντάξουμε τις θετικές μας σκέψεις. Να γυρίσουμε την πλάτη στην μιζέρια και τον πανικό που μας μεταφέρουν καθημερινά οι εφημερίδες και τα κανάλια. Και να γελάσουμε. Να δώσουμε στον εαυτό μας ένα δάνειο ζωής δύο μήνες ευτυχία και να βάλουμε επιτόκιο πολλά χρόνια δυστυχία. Το βιβλίο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το σίριαλ είναι συγκλονιστικό . Το διάβασα ένα καλοκαίρι μέσα σε δύο εβδομάδες. Όμως το σίριαλ είναι πολύ βαρύ. Δεν κρίνω ως ειδικός. Δε διεκδικώ δάφνες επαΐοντα. Κρίνω ως τηλεθεατής που επιστρέφει σπίτι του στις εννέα το βράδυ από το πρωί και θέλει να δει κάτι να χαλαρώσει. Και με το νησί… δε χαλαρώνω. Προσπάθησα να το παρακολουθήσω και στο τέλος του δεύτερου επεισοδίου ήπια μετά από πολύ καιρό ένα ποτήρι ουίσκι. Και πιστέψτε με. Αυτό για μένα είναι πολύ. Και αλκοολικός στα 37 μου δε γουστάρω να γίνω. Λέτε να έχει την ίδια άποψη με μένα-ελέω και των ελλειμμάτων στη διαφήμιση- ο Πέτρος Μπούτος; Λέτε να θέλει να αναβάλει τα 15 επεισόδια επειδή εισέπραξε και αυτός την θλίψη του σίριαλ. Ο καιρός θα δείξει…