Όχι δεν μιμήθηκα τον Μαζωνάκη. Όχι δεν ανακάλυψα ξαφνικά το μπρουτάλ ύφος. Για μένα το ν’ αφήσω μουστάκι ήταν μια δέσμευση. Δέσμευση απέναντι στον πατέρα μου. Θα μοιραστώ μαζί σας την ιστορία που κρύβεται πίσω από την κίνηση μου για να καταλάβετε τον λόγο.
Γεννήθηκα το 1973. Και είμαι το πρώτο παιδί του Θόδωρου και της Μερόπης. Ακολούθησαν ο Δημήτρης και χρόνια μετά ο Βεγγέλης. Εκείνη λοιπόν την εποχή ο πατέρας μου, ως trendy μπαμπάς είχε μουστάκι. Με την πάροδο των ετών φυλλομετρώντας τα οικογενειακά άλμπουμ κόλλησα στις φωτογραφίες του πατέρα με το μουστάκι όταν με είχε αγκαλιά. Όταν πριν εννέα μήνες μάθαμε ότι θα φέρουμε στον κόσμο την κόρη μου, μίλησα μαζί του και του υποσχέθηκα κάτι που τον συγκίνησε πολύ. Ν αφήσω μουστάκι προς τιμήν του. Μπορεί σε κάποιους αυτό ν’ ακούγεται περίεργο. Ήταν όμως κάτι που ήθελα να κάνω. Για μένα είναι μια ακόμη απόδειξη του ισχυρού δεσμού που έχω με τον Πατέρα μου. Τώρα καταλαβαίνω τον ρόλο του πατέρα στη ζωή μου. Τώρα νιώθω ευλογημένος για εκείνον για την μητέρα μου και την μαγκιά που είχαν να κρατήσουν ζωντανή την οικογένειά μας. Και το έκανα για εκείνον. Βγήκα λοιπόν χθες στην εκπομπή με το μουστάκι. Και το έκανα διότι οι γονείς μου ζουν στην Αλεξανδρούπολη-800 χιλιόμετρα μακριά-και ο μόνος τρόπος επαφής είναι η τηλεόραση…Σήμερα ξυρίστηκα…Δεν υπήρχε λόγος να το κρατήσω. Μου αρκεί που μίλησα χθες μαζί του και τον άκουσα να κλαίει από χαρά. Σ ευχαριστώ μπαμπά…