Είναι ένα τριήμερο που ενδείκνυται για αποδράσεις. Άλλοι προτιμούν τις κοντινές άλλοι τις πολύ κοντινές-βλέπε μπαλκονάκι φραπεδάκι μουσικούλα και αραλίκι-και άλλοι την κοπανάνε για Μύκονο. Για κάποιους η ζωή δεν έχει αλλάξει μετά το πρώτο μνημόνιο του 2010. Λίγο η πώληση του σπιτιού του Ζαννή, λίγο η εμπορικότητα του Ρέμου, συνετέλεσαν ώστε τα δύο κολλητάρια να είναι αυτάρκεις σε δύσκολες εποχές και αυτή την ώρα που μιλάμε να βρίσκονται χαλαροί στην Ψαρού και ν΄απολαμβάνουν ωραίες εικόνες, ψαράκι και λευκό κρασάκι. Αφήστε που ο ιδιοκτήτης του Nammos είναι διπλά χαρούμενος αφού τα βρήκε επιτέλους-ελπίζω αυτή τη φορά μια και καλή-με τη Νεσχάν η οποία στέκεται δίπλα του ως όρθιο σκεπάρνι. Ο Αντώνης από την άλλη είναι μόνος. Ολομόναχος λέμε. Μπόσνιακ; Πουθενά. Αντιθέτως το αλάνι από τον Λαγκαδά φόρτωσε κάνα δύο φίλους και άλλους τόσους wanna be αυλικούς και την «έκανε» για το νησί. Μια χαρά χαλαρά. Στην παρέα ξεχωρίσαμε και δύο ακόμη κορίτσια-μοντελοκοψιές-αγνώστων λοιπών στοιχείων…Αυτά είναι…Στα γούστα που λέει και ο Κώστας ο φίλος μου από τη Λάρισα!!!!!Και μιας που είπα Κώστας…για την ιστορία της παρέας σας αποκαλύπτω ότι ο Πηλαδάκης σκάει στο νησί αύριο…Σύμφωνα με το σχέδιο