Είναι ίσως η δεύτερη ή τρίτη φορά που γράφω στο blog μου πολύ προσωπικές σκέψεις . Σκέψεις που συνθέτουν το παζλ των επιλογών μου, των αποφάσεών μου σε μια Ελλάδα που για πολλούς καταρρέει…ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να μας «περάσουν». Τι σημαίνει οίκος αξιολόγησης; Πόσο εύκολα μπορούν πέντε τεχνοκράτες, οι οποίοι γυρνώντας τον χρόνο πίσω στο σχολείο, θα ήταν οι απουσιολόγοι της τάξης ή τα «φυτά», που η μόνη ερωτική έλξη που ένιωσαν στη ζωή τους, ήταν η «διακρίνουσα» το «πυθαγόρειο θεώρημα» και οι σοκολάτες, μπορούν να απαξιώσουν την Ιστορία του Παππού μου και του Προπάππου μου. Να απαξιώσουν την ιστορία του μοναδικού περήφανου λαού στον Κόσμο; Η Ελλάδα γεννήθηκε μέσα από το αίμα κάποιων εφήμερων ηρώων, συνανθρώπων μας που ξύπνησαν το πρωί και αποφάσισαν να παλέψουν για το γενικό καλό και με τις πράξεις τους έμειναν στην Ιστορία. Ανθρώπων απλών. Δε θυμάμαι ανάλογους Ευρωπαίους ήρωες…Εσείς θυμόσαστε; Δεν θυμάμαι Ευρωπαίους φιλοσόφους, μαθηματικούς, θεωρητικούς, φυσικούς, που να μην ξεκίνησαν τις όποιες έρευνές τους πάνω στον Αριστοτέλη, τον Πυθαγόρα, τον Ιπποκράτη, τον Ξενοφώντα, τον Σωκράτη, τον Σοφοκλή. Με αφορμή τα συγγράμματα…το ημερολόγιο του Ισαάκ Νεύτωνα από το μακρινό 1661… σημειώσεις που θα βρείτε στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Cambridge παρακαλώ…μου ήρθε στο μυαλό κάτι λογικό. Πολύ λογικό. Δεν προάγω πολιτική και σε καμία περίπτωση δεν ακολουθώ κόμματα και μικροπολιτικές.
Απλά αναρωτιέμαι. Αν όλοι αυτοί που δεν απέδιδαν ΦΠΑ όλα αυτά τα χρόνια, αν οι μεγαλο-οφειλέτες κοντά 300.000, πλήρωναν-Γιατί φράγκα έχουν απλά οι διωκτικές αρχές δεν μπορούν να τα βρουν και καλά-, αν οι Υπουργοί που παραδέχτηκαν ότι τα πήραν από πολυεθνικές εταιρείες, καταδικαζόταν, αν άνοιγαν τραπεζικοί λογαριασμοί συγγενών πολιτικών στο εξωτερικό και τα μαύρα σε Ελβετίες και νησιά Καϊμάν επέστρεφαν στα ταμεία για το γενικό καλό της χώρας θα είχαμε χρέος; Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας. Και ο τίτλος του θέματος είναι στα Αγγλικά για να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο…Είμαι δε αισιόδοξος άνθρωπος και λειτουργώ ψύχραιμα σε στιγμές πανικού. Καθαρά. Ελπίζω λοιπόν κάποιοι να δουν το κομμάτι καθαρά, να σκεφτούν πώς ακόμη και σήμερα ο Αριστοτέλης συνιστά παράδειγμα στους «συμμάχους» μας και να σκεφτεί ηρωικά. Μόνο που σήμερα δεν χρειάζεται να χύσει αίμα…Αλλά να προσφέρει «αίμα», να καταθέσει τα κλεμμένα και να πάψει…ναι ρε μέτριε, βιτρινάτε τύπε που κλέβεις για να υπηρετείς τον μικροαστισμό σου, σε σένα αναφέρομαι…να πάψεις επιτέλους να κοιτάς την πάρτη σου. Οι μέτριοι και οι πεινασμένοι μπορεί να κατέστρεψαν την χώρα για τους Οίκους αξιολόγησης…Όχι όμως τις ψυχές μας…
