Είναι απο αυτές τις στιγμές που χαίρομαι πολύ τη δουλειά μου. Η περιγραφή ενός γεγονότος, ενός πραγματικού γεγονότος στο οποίο πρωταγωνιστούν κενοί άνθρωποι, φελλοί που το μόνο που τους νοιάζει είναι το «φαίνεσθαι» με ιντριγγάρει. Άλλωστε τα περισσότερα απο τα παιδάκια αυτά που έτυχε να πάρουν τίτλους -και καλά-ομορφιάς είναι επιρρεπή στη λήθη. Μόνο που η άσκηση αυτής-της λήθης εννοώ- στο πέρασμα του χρόνου γίνεται τέχνη για το ανθρώπινο είδος. Στο κοντέινερ του μυαλού τέτοιων κοριτσιών υπάρχει κενό…ανασφάλεια και φόβος. Σάββατο βράδυ και στο «ΕΜΠΑΤΗ North» σκάει μύτη η ξανθιά ψηλή Playmate με μεγάλη παρέα. Τα περισσότερα παιδάκια, γκομενοφύλακες και αθλητές με ανεπανόρθωτα πληγωμένα είδωλα που επιδιώκουν τα φώτα. Κάθονται στο τραπέζι επικοινωνούν με νοήματα-διότι τα ελληνικά τους μοιάζουν με τορναδόρο-και απολαμβάνουν ειδικής αποδοχής των συνεργατών του ιδιοκτήτη. Και να τα λουλούδια και να τα ποτά. Όλα κερασμένα. Το κορίτσι μιλά με έναν εκ των ανθρώπων του μαγαζιού και εκμυστηρεύεται πώς η έλευση της δεν είναι τυχαία. «Γουστάρω τα τραγούδια του Βαλάντη και ήθελα να τον δω . Αμέσως ενημερώνεται ο τραγουδιστής για την παρουσία του μοντέλου και κάποια στιγμή όντας στην πίστα σκύβει να φωτογραφηθεί μαζί της. Έλα όμως που το κορίτσι με το που είδε τον αοιδό απο πάνω της κρύφτηκε. Και να τα μόνο αυτό; Αφού απόλαυσαν τα γούστα και τα κεράσματα την κοπάνησαν ωσάν κυνηγημένοι…χωρίς να πουν καληνύχτα. Κρίμα…αυτό θα πω μόνο…πόσο κρίμα!