Σήμερα είναι η μέρα που φίλοι και συγγενείς αποχαιρετούν τον Νικόλα. Εγώ δε θα μπορέσω να παραστώ στην κηδεία καθώς εκείνη την ώρα θα πρέπει να είμαι στο Ραδιόφωνο του ΑΝτ1. Γι αυτό τον λόγο κι αποφάσισα σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των αναρτήσεών μου να αφορά στο τυπάκι αυτό που έφυγε νωρίς. Έφτασαν στα χέρια μου φωτογραφίες στις οποίες και για πρώτη φορά βλέπουμε τον Νικόλα πρίν έξι χρόνια στη Νέα Υόρκη με την Μητέρα του Χριστίνα και…
την θεία του Μαριάννα. Είναι ένα απο τα πολλά ταξίδια στην Aμερικανική μητρόπολη που λατρευέ να ζεί…αλλά όχι για πολύ. Και ξέρετε γιατί; Διότι εκεί δεν είχε τους φίλους του και ένιωθε πνιγμένος. Εντούτοις ήταν η πόλη που του έδινε ιδέες τις οποίες μετουσίωνε σε πράξεις όταν επέστρεφε στα πάτρια. Αγκαλιά μπροστά στο αστυνομικό τμήμα της πόλης, με τις δύο αγάπες του, να χειρονομεί βγάζοντας την γλώσσα, κάτι που του άρεσε πολύ. Σα να κοροϊδευέ όλο τον κόσμο με τον τρόπο του. Τι να πώ. Τουλάχιστον μεταφέροντας ευτιχισμένες στιγμές θα έχουμε αυτή την εικόνα ώς τελευταία στο μυαλό μας για τον Νικόλα. Καλό ταξίδι bro…