Στο πλαίσιο του αφιερώματος στο κορίτσι που χάθηκε τόσο άδικα τα ξημερώματα της Πέμπτης επέλεξα δύο φωτογραφίες απο τις διακοπές της…λίγές εβδομάδες πρίν το μοιραίο. Μοιάζουν με εικόνες απο τον παράδεισο. Η τρίτη εικόνα ωστόσο είναι η τελευταία φωτογραφική στιγμή της. Δυστυχώς η χειρότερη. Και τις έβαλα μαζί για να δείτε ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του παραδείσου και της κόλασης είναι τόσο λεπτή. Όσο η απόσταση μεταξύ των φωτογραφιών.
Θυμάμαι σαν χθές την τελευταία κουβέντα που είχα με την Κάλι. Μου έλεγε για το Πανεπιστήμιο, την θέληση που είχε να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία και πώς το modelling το είχε ώς τραμπολίνο για να κάνει αυτό που γουστάρει. Δεν πρόλαβε. Μακάρι η ψυχή της να αναπαυτεί και να χαμογελάει εκεί ψηλά. Άλλωστε ο Θεός παίρνει κοντά του αυτούς που θέλει όταν θέλει. Δύναμη και κουράγιο στους γονείς και την οικογένειά της. Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω. Λυπάμαι πάρα πολύ…