Είναι μεγάλο ζόρι η προετοιμασία, όταν αποφασίζεις να κάνεις canyoning. Μια περιπέτεια που σημαίνει ελληνιστί «φαραγγίζοντας» και ναι έχει σχέση με τα φαράγγια. Όπου φαράγγια σημαίνει απότομα βράχια, απάτητα μονοπάτια, μεγάλη ύψη, και ορμητικά ποτάμια. Έτσι και ο εκπαιδευτής της Ίνας ζορίστηκε πολύ για να περάσει στα πόδια της τις κάλτσες αλλά και τη στολή. Η Ίδια μιλώντας αποκλειστικά στο Blog μας περιέγραψε την εμπειρία της «Είναι ότι καλύτερο έχω κάνει, φανταστική εμπειρία. Περπατήσαμε σε απάτητο μονοπάτι που το ανοίγαμε με τα χέρια παραμερίζοντας κλαδιά, πέτρες και θάμνους, φορώντας βέβαια στολή καταδυτική και κράνος, και φθάσαμε στο φαραγγι του Μυλοπόταμου, στο Πήλιο, το οποίο μάλιστα λόγων των φετινών χιονιών που έλιωσαν και ήταν πολλά, είχε σχηματίσει ένα αρκετά ορμητικό ποτάμι. Να σου πω, ότι ποτέ καμια τηλεοπτική κάμερα δεν έχει καταγράψει κάτι τέτοιο, το οποίο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό. Ο εκπαιδευτής μας μόνο, ο Γιώργος Ανδρεου, είχε κατέβει αυτό το φαράγγι μαζί με την ομάδα του, δημοσιογράφοι ποτέ. Ήταν αρκετά δύσκολο, με καταρίχηση με σχοινιά που κρεμόμαστε από τα βράχια σε ύψος ίσως και 10 μέτρα, με βουτιές από βράχια ύψους 5 μέτρων στα νερά του ποταμού, με κολύμπι στα ρέματα, και τσουλήθρες ανάμεσα στα βράχια που σε παρέσυρε το νερό. Νομίζω δε, ότι βρήκα το σπορ που μου αρέσει και θα το ξανακάνω και χωρίς κάμερα. Υπέροχα φαράγγια έχει στην Κρήτη, Σαμοθράκη, Τζουμέρκα, Καμένα Βούρλα και πολλά πολλά άλλα». Εγώ το έχω ξαναγράψει…Την ζηλέυω την Ίνα…Θα δώ σίγουρα την εκπομπή σου το Σάββατο το μεσημέρι αλάνι μου…Σίγουρα!
