Είναι σημαντικό στην επαγγελματική ζωή του, ο δημοσιογράφος να έχει αρχείο. Όπως έχω γράψει πολλές φορές απο την συλλογή του παρελθόντος αλλιεύει κανείς διαμάντια. Και η πλάκα είναι ότι πολλές φορές βρίσκει και συνεργάτες που εκτιμά πολύ σε νεαρή ηλικία.1980 και στην εκκλησία των Αγίων Ταξιαρχών στο πεδίο του Άρεως ο πιτσιρικάς Λάμπρος Κωνσταντάρας φοράει τα καλά του. Είναι η μέρα του. Είναι μόλις ενός έτους και
η νονά του Λιάνα Κανέλλη τον έχει αγκαλιά για να πάρει την ευχή. Μόνο που ο νεαρός Λάμπρος δεν έχει ησυχία και υποχρεώνει τη Νονά να βγεί στον προαύλιο χώρο μήπως και καταφέρει να τον ηρεμήσει. Μάταιος κόπος. Ο πιτσιρικάς δε γουστάρει και το δείχνει. Όσο «τσαλί» ήταν μικρός τόσο πράος και συγκαταβαττικός έγινε μεγαλώνοντας…Στο είπα ότι θα το κάνω νεαρέ συνάδλεφε…Στο είπα!