Αυτό που συμβαίνει στον Όμιλο ΑΝΤ1 είναι με μια λέξη ασύλληπτο. Άνθρωποι που έχουν δώσει την ψυχή τους όλα αυτά τα χρόνια για να στηθούν τα μέσα του ομίλου βλέπουν την πόρτα της εξόδου χωρίς πολλά πολλά.
Η κρίση μπορεί για κάποιους να γεννά ευκαιρίες. Κάποιοι άλλοι όμως εκμεταλλεύονται την συγκυρία για να ελαφρύνουν μεγάλες εταιρείες από κόστη. Καταλαβαίνω πώς πρόκειται για ιδιωτικούς σταθμούς και πώς το έσοδό είναι η διαφήμιση. Καταλαβαίνω πώς για να επιβιώσει ένας σταθμός πρέπει να κουβαλάει το μικρότερο κόστος. Αυτό που δε καταλαβαίνω είναι πώς αποφασίζεις να διώξεις έναν συνεργάτη σου που επι 15 χρόνια σου έχει φέρει περισσότερα από 150.000 ευρώ. Αναφέρομαι στον Γιάννη Ευθυμίου. Τον συνάδελφο που πολλά χρόνια τώρα κρατούσε συντροφιά σε εκατομμύρια ακροατών μετά τις 2 τα μεσάνυχτα μέχρι τις 5 το πρωί. Τον τελευταίο χρόνο του άλλαξαν ώρα και τον «ανέβασαν» στη μία μετά τα μεσάνυχτα και για τρείς ώρες. Ο Γιάννης είναι για κάποιους περίεργο τυπάκι. Και αυτό διότι τα λέει χύμα. Είναι αυθεντικός και αυτό ενοχλεί τα γλυφτράκια. Για κάποιους μπορεί να μην ταιριάζει στο προφίλ του νέου ραδιοφώνου του ΑΝΤ1. Και αυτοί φρόντισαν να τον στείλουν σπίτι του. Στο Κορωπί. Και να ήταν δικό του… στεγαστικό πληρώνει το παλικάρι και έχει να μεγαλώσει και τον γιό του. Θα μου πείτε..ποιός νοιάζεται γι αυτά; Θα συμφωνήσω. Δε μπορώ να δεχτώ, όμως ότι κάποιος έτσι απλά, αποκεφαλίζει έναν συνεργάτη που με την φωνή του ένωνε τους έλληνες της διασποράς τους συνανθρώπους μας που δούλευαν νύχτα καθημερινά, τους απομάχους της ζωής. Δεν κάνω την αγιογραφία του Γιάννη… δεν έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο πιστέψτε με. Απλά θέλω να ξέρω ποιος και με πιο κριτήριο έστειλε τον συνάδελφο στην ανακύκλωση… Έναν συνάδελφο που έτρεχε κάθε μέρα στα νυχτερινά κέντρα για να κλείσει σποτάκια για την εκπομπή του… και για το ραδιόφωνο που λάτρεψε και στο τέλος τον πίκρανε.