Πόσο επικίνδυνο είναι τελικά στην Ελλάδα να πάρεις μια πρωτοβουλία; Όσο επικίνδυνο είναι για κάποιες βίζιτες να νομίζουν ότι είναι τηλεπαρουσιάστριες και μοντέλα. Σε αυτή την Ελλάδα ζούμε. Σε μια Ελλάδα που όποιος κάνει τη δουλειά του σωστά και ακόμη εν μέσω κρίσης έχει κέρδος να τον ποινικοποιούμε, σε μια Ελλάδα που κάποιες νομίζουν επειδή έχουν πλάτες ότι θα ξεφύγουν από τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, σε μια Ελλάδα που αλλάζει; Προς τι αλλάζει; Προς το καλύτερο ή το χειρότερο; Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Αραβαντινού. Ο Αραβαντινός τι έκανε; Πήρε χρήματα από δωρεές καθαρά με έγγραφα, πήρε χρήματα από την Εκκλησία ακόμη και από κρατούμενους που μπορεί να εξέτισαν την ποινή τους αλλά δεν ξέχασαν την φυλακή και δημιούργησε ένα χώρο αναψυχής και υποδοχής συγγενών. Πριν; Ήταν ένας βούρκος. Και σήμερα μια δεξαμενή δυο κατασκευές ένα ρυάκι δημιουργούν την αίσθηση του διαφορετικού. Του ανθρώπινου. Μπορεί ένα παιδί που θέλει να πάει στη φυλακή και να δει τον πατέρα του να τον δει σε έναν χώρο ανοιχτό και όχι πίσω από τα κάγκελα. Γιατί βγήκαν όλα αυτά έτσι; Μα γιατί ο Αραβαντινός-γνωστός σκύλος-έβαλε χέρι κάποια στιγμή στους ειδικούς φρουρούς να μην έχουν κινητά την ώρα της βάρδιας τους και κάποιος τον εκδικήθηκε φωτογραφίζοντας τον χώρο. Γιατί δεν αναφέρεται κανείς σε παρόμοια πρωτοβουλία του πριν 13 χρόνια; Όταν έκανε το ίδιο και στον Κορυδαλλό και ο Χριστόδουλος είχε κάνει τα εγκαίνια; Διότι σε αυτή τη χώρα το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να φθονούμε την πρωτοβουλία. Γι αυτό και θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι ν΄αλλάξουμε…Πολλά!!!