Δεν ξέρω πως μου ήρθε να γράψω σήμερα για τον Τσοχατζόπουλο. Ίσως επειδή θεωρώ ότι είναι ένας από τους κύριους εκφραστές της θλιβερής νοοτροπίας των Νεοελλήνων. Λούσα…σούστα…και χορός είναι του λαμόγιου ο καημός…Είδαμε δημοσιογράφους από ρεπόρτερ να πιάνουν την καλή και να γίνονται οι Ρομπέν των Καγιέν, είδαμε εκδότες που το έπαιζαν μεγάλοι και τρανοί να παρακαλούν για ένα μεροκάματο…πόσο ακόμη χαμηλά θα πέσουμε; Πόσο μαλάκας νιώθω που πλήρωνα και πληρώνω την εφορία κάθε χρόνο; Αλλά και την ίδια στιγμή αυτή η πράξη…μου δίνει το δικαίωμα να τα λέω χύμα. Να μοιράζομαι μαζί σας ότι γουστάρω. Αν κυκλοφορήσετε λίγο στο δρόμο και μιλήσετε με απλούς ανθρώπους-βγείτε για λίγο από την γυάλινη σφαίρα που ενδεχομένως ζείτε-θ΄ακούσετε νέα παιδιά να ψάχνονται. Ναι. Ψάχνονται. Θ΄ακούστε και μιζέρια. Πολύ μιζέρια. Αλλά έτσι είναι ο Έλληνας. Όταν έρχεται η κουβέντα στον Τσοχατζόπουλο η ατάκα είναι «Και που είσαι ακόμη». Είναι το ένστικτο του κόσμου. Του κόσμου που καθημερινά αγωνιά για να βγάλει 4 και 5 χιλιάρικα τον χρόνο για να ζήσει αξιοπρεπώς. Και ξαφνικά ακούει για μίζες, εκατομμύρια ευρώ, λογαριασμούς Off Shore και παγώνει. Σου λέει «Εγώ γιατί;»
Σε αυτό το περιβάλλον έρχομαι σήμερα με τη μικρή δύναμη που έχω-αυτή της πένας μου-να ζητήσω κάτι που μπορεί σε κάποιους να φανεί εξωγήινο. Όμως βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι όποιος είναι γάτος θα το καταλάβει. Όποιος έχει αρχίδια πολιτικά κι ακόμη μέσα του φέρει, κουβαλάει την παλιά ρήση «Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» ας προτείνει αύριο στη Βουλή να δεσμευτεί όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία του πρώην Υπουργού. Όχι μόνο του ιδίου. Αλλά και των συγγενών του. Δε μπορεί να τον τοποθετεί ο λαός με την ψήφο του να διοικεί Υπουργεία και εξ ονόματος του Έθνους να τσιμπάει μίζες!!! Είναι ανήθικο. αλλά θα μου πείτε… Ποιος την έχασε την ηθική μετά το 74 για να την βρει ο Άκης; Και αφού δεσμευτεί να βγει σε πλειστηριασμό και τα χρήματα να δοθούν υπέρ αδυνάτων ή να πληρωθεί μέρος των χρωστούμενων στην Τρόικα
Όποιος το κάνει αυτό θα με βρεί πλαϊ του. Δε μ΄ενδιαφέρει τι κόμμα είναι, πώς τον λένε, από που κρατάει η σκούφια του. Αυτό που με νοιάζει είναι με την πράξη αυτή, την απόφαση, την κίνηση αυτή, την πρωτοβουλία να περάσει το αίσθημα της δικαιοσύνης στον κόσμο και την ίδια στιγμή να χεστούν όλοι οι μιζαδόροι και οι «Ντιντίδες της πολιτικής» για την επόμενη φορά…που θα σκεφτούν να τα πάρουν..υπέρ τσέπεως.
Κάντε το ΡΕ! Έχετε Αρχίδια;