Τι μπορεί να πει κανείς για το μπούστο της Έλενας Παπαρίζου. Είναι σα να έχεις πιεί κάτι παραπάνω και να τα βλέπεις όλα πιο μεγάλα και διπλά. Μα καλά…κάτι άλλο πιο see through δεν είχε ο στυλίστας της Al giga να της προτείνει; Μιλάμε ένιωθα σα να πολεμάω στα υψώματα της Κορυτσάς. Και να…να θέλω να φάω την πίτσα και δώστου υπερβολικά κοντινά στην Έλενα που by the way απολαμβάνω να την βλέπω να προσπαθεί να μιλήσει και παράλληλα να γελάει με το παραμικρό. Είναι η πιo ακομπλεξάριστή απ’ όλους εκεί μέσα. Δεν την ενδιαφέρει αν τσαλακωθεί, αν πέσει κάτω, αν την κρίνουν αυστηρά. Ότι κάνει το κάνει με την ψυχή της και αυτό την διαφοροποιεί τόσο πολύ απο το περιβάλλον γύρω της. Ένα περιβάλλον τόσο εύθραυστο και σαθρό την ίδια στιγμή. Με την βοήθεια κάποιων φίλων σας παρουσιάζω
σήμερα ένα αφιέρωμα στην προχθεσινή Eξο-vίζιον…και θεωρώ ότι τα τρία λεπτά που ακολουθουν είναι λίγα μπροστά στις ώρες που την θαυμάσαμε χθες να κουνιέται να σιέται και να λιγιέται αν και καθήμενη…Αφιερωμένο…για τα μάτια σας και μόνο…η Έλενα σε δίδυμες ανησυχίες