Δε θεωρώ ότι υπάρχει κάτι να πεις να γράφεις για τον Τόμας. Αυτός είναι και ο λόγος που τις τελευταίες μέρες δεν μπήκα στη διαδικασία να υιοθετήσω εντυπωσιακούς τίτλους και στην ουσία να μη γράφω τίποτε απολύτως. Όπως έκαναν άλλοι. Απλοί αντιγραφείς του ρεπορτάζ μας μέχρι και παπατζήδες που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα
Είναι δεδομένο ότι η στάσιμη κατάσταση του ηθοποιού τρομάζει τους γιατρούς. Όταν δεν υπάρχει ένα έστω μικρό σημαδάκι βελτίωσης, το μυαλό όλων η εμπειρία και τα ιστορικά παρόμοιων περιστατικών καταλήγουν κατά πολύ μεγάλο ποσοστό στο κακό.
Αυτό που φοβούνται οι γιατροί είναι πώς με τις πολλές μέρες κατάκλισης το σώμα μπορεί ν΄ αλλοιωθεί και να γίνει το κορμί του ηθοποιού δέκτης ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Από την άλλη , τα μέλη της οικογενείας του είναι αποφασισμένα να τραβήξουν το σκοινί μέχρι τέλους.
Γνωρίζουν καλά πώς η φιλοξενία στην εντατική δε τους εξουθενώνει μόνο ψυχικά αλλά και οικονομικά. Παρ’ όλα αυτά είναι εκεί. Δεν υπολογίζουν τα κόστη…μπροστά στη ζωή του παιδιού τους. Και είναι λογικό. Βρίσκονται δίπλα στο παιδί τους και προσεύχονται καθημερινά ν΄ανοίξει τα μάτια του!
Οι ιδέα για μετακίνησή του Τόμας σε κάποια ιδιωτική για παράδειγμα κλινική κρίνεται απαγορευτική. Όπως μια νέα επέμβαση. Αυτό που επιδιώκουν τώρα δεν είναι κάποια νέα φαρμακευτική αγωγή. Αλλά να κρατηθεί ο ηθοποιός στη ζωή. Ότι ήταν να κάνουν επιστημονικά το έχουν πράξει. Εδώ και κάποιες μέρες έχουν περάσει και στους οικείους το μήνυμα ότι μόνο ο Θεός μπορεί να «μιλήσει»…