Κάποιοι μπορεί να το διαβάζουν και να χαρακτηρίζουν την αντίδραση του πατέρα υπερβολική. Κάποιοι άλλοι κατα την προσφιλή συνήθειά τους κράζουν εμένα γιατί μπήκα στη διαδικασία ν΄ασχοληθώ.
Επειδή τυχαίνει να είμαι κι εγώ πατέρας μιας κορούλας και δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου χωρίς το παιδί μου… θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ανάγκη του φίλου μου να γράψει. Γι΄αυτόν είναι μια μορφή λύτρωσης. Νιώθει πώς έτσι στέλνει μηνύματα στο παιδί του. Και ποιος μπορεί να κρίνει αυτή του την απόφαση; ΚΑΝΕΙΣ.
Ο Κώστας με συγκλόνισε με το μήνυμά του σήμερα το πρωϊ. Γράφει για την κόρούλα του που χάθηκε τόσο ξαφνικά: «9 μηνες μωρο μου απο την ημέρα που έβγαλες φτερά και πεταξες απο την αγκαλιά μου…. 1 μερα πιο κοντά Άγγελε μου απο τη στιγμή που θα ξανασυναντηθούμε για πάντα !!!».