Δεν ξέρω αν παρακολουθήσατε την εκπομπή που παρουσίασε μετά από έναν χρόνο αποχής ο Γρηγόρης Αρναούτογλου. Εγώ το είδα και ομολογώ ότι ως δουλειά, σκηνοθεσία, μοντάζ ήταν πολύ προσεγμένη. Αυτό που με ξενέρωσε ωστόσο ήταν στο τέλος τα υποτιθέμενα παρασκήνια. Σε άψογα ελληνικά τα backstage cuts.
Βαριέμαι πολύ να βλέπω την στρόγγυλή γοητεία του Γκεο. Nα τον βλέπω να λικνίζεται, λες και είναι παιδί που πρώτη φορά του δίνουν γλειφιτζούρι. Βαρέθηκα να βλέπω την κίνηση των γλουτών, την επιδέξια κίνηση των χεριών του και τον πανηγυρισμό κάθε φορά που αντιλαμβάνεται ότι τον γράφει η κάμερα. Το μόνο που έλειπε ήταν η τούρτα και η Χρουσαλά. Η Τούρτα φαγώθηκε και η Χρουσαλά παντρεύτηκε… Εκεί ξενέρωσα… όπως και το κομμάτι με την Μακρυπούλια θα μπορούσε να μην υπάρχει… το σενάριο και οι διάλογοι ήταν δοσμένοι με τέτοιο τρόπο λες και έμμεσα ο παρουσιαστής έδινε απαντήσεις σε όλα όσα κατά καιρούς έχουν γραφτεί για εκείνον… ή μήπως με τον τρόπο αυτό εξωτερικεύτηκε ο εσωτερικός του κόσμος; Το σίγουρο είναι πώς ο Γκεό έχει το χάρισμα με τους ανθρώπους… το επικοινωνιακό… και του πάει το πεζοδρόμιο πολύ… για μένα είναι ο μοναδικός συνεχιστής του πρωτεργάτη των αποστολών και των ταξιδιών Χρήστου Φερεντίνου…