Το είχα αποφασίσει μήνες τώρα. Ήθελα για πάντα να έχω και στο κορμί μου αποτυπωμένο το παιδί μου. Την κόρη μου. Την Φαίδρα. Έτσι μετά απο κάποια τατουάζ που είχα χτυπήσει σε πιο νεαρή ηλικία ήρθε η ώρα για το πιο σημαντικό. Ν΄αποτυπώσω στο κορμί μου τον μεγαλύτερο έρωτά μου. Είχα ήδη την προσευχή του Ιησού, το Πάτερ Hμών στα Αραμαϊκά πάνω στην καρδιά μου. Είχα και το όνομά της πάνω στην καρδιά μου. Όμως έλειπε κάτι. Τι; Ο πάπυρος πάνω στον οποίο έχει γραφτεί η προσευχή.
Το ραντεβού στο νέο στέκι του Κρίς Βάλλα και του Γιώργου Ξηρού, το Lucky Tattoos δόθηκε σήμερα το μεσημέρι. Και αυτή την ώρα απολαμβάνω τον πόνο της βελόνας. Γιατί το τατουάζ δεν είναι πόνος. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Συνιστά στιγμιαία ηδονή και έναν ήχο που μένει πάνω σου για πάντα!!!!
Αφήνομαι στα χέρια του καλλιτέχνη Δημήτρη Satta, ενός πρώην golden boy πολυεθνικών που παράτησε τις καριέρες για να ασκήσει την κάβλα του, που δεν είναι άλλη απο το να δημιουργεί έργα τέχνης με καμβάδες ανθρώπινα κορμιά. Και το αποτέλεσμα; Το αφήνω πάνω του…άλλωστε το κάθε τατουάζ είναι μια προσωπική Ιστορία. Κι εμείς έχουμε πολλές. Ε…Δημήτρη;
