Έχω κλείσει σε αυτή τη δουλειά δύο δεκαετίες εδώ και τρία χρόνια. Τα περισσότερα απο αυτά τα έχω περάσει στην τηλεόραση υπηρετώντας την… απο διάφορα μετερίζια. Είτε πίσω από τις κάμερες, είτε κατευθύνοντας εκπομπές απο το control room είτε μπροστά. Στα φώτα. Η εμπειρία μου έχει διδάξει αρκετά. Όχι όλα. Όχι πολλά. Αλλά τόσα που να μπορώ να παρακολουθώ δυο εκπομπές-και τρείς αν χρειαστεί- ταυτόχρονα και να βγάζω συμπεράσματα.
Η τηλεόραση είναι ένα ζωντανό μέσο που αποτυπώνει… βγάζει… περνάει στο κοινό το μυαλό των ανθρώπων που δουλεύουν γι΄αυτήν. Για να πετύχεις πρέπει να έχεις δυο βασικά στοιχεία. Να καταλαβαίνεις την ανάγκη του κόσμου και να μπορείς να «πουλάς» ακόμη και το πιο αδύνατο θέμα σου ώς το πιο δυνατό. Μαζί με αυτά απαιτείται καθημερινή εγρήγορη, πολύ δουλειά και πολύ προσοχή στη ζωή του «εκτεθειμένου» και μακριά απο τα πλατό.
Απο τ΄ αποδυτήρια λοιπόν η Κωνσταντίνα είναι σε μειονεκτική θέση. Κι αυτό το γνωρίζουν οι συνεργάτες της πολύ καλά. Σήμερα λοιπόν- μετά την ήττα της προηγούμενης εβδομάδας-βλέπω να ασκούνται απο την ομάδα της παραδοσιακές τακτικές. Τακτικές άλλων εποχών. Της δεκαετίας του 90. Όταν ο ανταγωνισμός ήταν τόσο έντονος που οι μαχητές ακολουθούσαν μέχρι και τα διαφημιστικά breaks.
Τι γίνεται σήμερα; Παρακολουθώ ότι το control του Alpha ακολουθεί τόσο την θεματολογία της εκπομπής της Καραβάτου-την σειρά των ζωντανών συνδέσεων, τους καλεσμένους, τις συνεντεύξεις τα videos- και φροντίζουν μετρώντας πιθανότατά τα εικοσάλεπτα του ωφέλιμου χρόνου να βγαίνουν νωρίτερα σε break.
Σωστές κινήσεις αν και το πρόβλημα επιμένω δεν είναι η τακτική και η θεματολογία πίσω απο τις κάμερες. Το πρόβλημα είναι μπροστά απο αυτές. Η παρέα δεν έχει χημεία και αν κρίνω απο την συστοιχία των μουγκών… δεν βλέπω να καταφέρνει να την βρίσκει ποτέ…
Κι απο την άλλη… κι αυτό είναι μια φιλική συμβουλή. Την διαφορά στην τηλεόραση την κάνουν αυτοί που σχεδιάζουν και όχι αυτοί που ακολουθούν τους σχεδιασμούς άλλων…