Τα λόγια βγαίνουν δύσκολα. Όπως και το ρεπορτάζ. Ποιον να πάρεις, τι να ρωτήσεις… Δυστυχώς αυτή είναι η δουλειά μας. Απο τη μια προσπαθούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο κι από την άλλη κάποιοι και καλά κουλτουριάρηδες μορφωμένοι σε κλειστά ιδιωτικά σχολεία μας κράζουν και κάνουν λόγο για έλλειμμα σεβασμού στη μνήμη του νεκρού και ένα κάρο ανοησίες.
Δε θα μείνω σε αυτούς. Διότι είναι οι μεγαλύτεροι υποκριτές και οι πρώτοι που διαβάζουν τα ρεπορτάζ μας.
Αυτό ωστόσο θα είναι το τελευταίο θέμα που ανεβάζω για την απώλεια του Σάκη. Αποφάσισα να πράξω έτσι καθώς δεν υπάρχει κάτι άλλο να πεις… να γράψεις.
Ακόμη κι αυτές οι λέξεις γράφονται με δυσκολία. Για έναν άνθρωπο με τον οποίο στο παρελθόν δε σας κρύβω ότι είχα κοντραριστεί αρκετά αλλά πάντα θαύμαζα την ευστροφία το ταλέντο του και τον αλέγκρο τρόπο ζωής του.
Ο Σάκης την τελευταία μέρα ζήτησε να δει έναν άνθρωπο που πάντα θαύμαζε και γούσταρε. Έναν επιχειρηματία που του στάθηκε σε μεγάλα ζόρια. Κι αυτός ήταν ο Κώστας Ματσίκας.
Ο επιχειρηματίας του Έναστρον και της «Ακτής» που πολύ διακριτικά αποχαιρέτησε τον φίλο του σήμερα το πρωί.
Ενός ανθρώπου που στάθηκε και φίλος και αδερφός στον Σάκη…
Ενός άντρα «παντελονάτου» ντόμπρου που είναι τιμή για τον καθένα να τον έχει φίλο…