Στην εικόνα βλέπετε δυο διαφορετικούς ανθρώπους. Δυο διαφορετικές εικόνες που όσο παράξενο και να ακούγεται… είναι κομμάτια ενός. Είναι ο Γιώργος Δασκαλάκης πριν… και μετά.
Πριν την επέμβαση αφαίρεσης του θόλου του στομαχιού του, που μπορεί να τον γλίτωσε από τον θάνατο αλλά μέχρι και πριν λίγους μήνες τον είχε όμηρο στην κόλαση του ιατρικού λάθους. Σχοινοβατούσε. Φλέρταρε με τον θάνατο. Ζούσε χωρίς στομάχι.
Όλο αυτό το διάστημα είχε δίπλα του ανθρώπους που τον ξεζούμιζαν. Παρηκμασμένους managers, λαμόγια διοργανωτές, κολλητούς που κάθε τόσο που ζητούσαν, αποτυχημένα στελέχη δισκογραφικών, ιδιοκτήτες «καμμένων» νυχτερινών κέντρων που είδαν στο πρόσωπό του έναν νέο λαγό. Όλα αυτά μέχρι τον Νοέμβριο του 2012.
Τότε ο Γιώργος αποφασίζει να μαγειρέψει τον λαγό, να τον κάνει στιφάδο, να διώξει όλα τα βαρίδια, να σταματήσει να το παίζει πρώτο όνομα σε πίστες που εκείνος πλήρωνε και να δει την υγεία του. Η επέμβαση στη Γερμανία πέτυχε, ο ασθενής επιβίωσε και επέστρεψε στην Ελλάδα με έναν σκοπό. Να χτίσει από την αρχή. Με βήματα σταθερά.
Είναι σημαντικό για μένα να γράφω γι΄αυτό το παιδί. Είναι κολλητός φίλος, τα παιδιά μας παίζουν μαζί και τον χαίρομαι. Γνωρίζω καλά ότι είμαι υποκειμενικός αλλά δε με νοιάζει. Του αξίζουν όλα τα μπράβο του κόσμου.
Τα γράφω για τους νέους καλλιτέχνες που είναι σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρείας με όλο αυτό το σύστημα των λαμόγιων που τους τα τρώει. Και να τα δίνουν και να έχουν αποτέλεσμα πάει στο διάολο. Λες κάνω μια επένδυση και θα μου βγει στο μέλλον. Να τα δίνεις όμως χωρίς αντίκρυσμα; Ε… αυτό είναι πουστιά.
Δεν είναι λίγα τα παιδιά που έχουν υποχρεωθεί να πουλήσουν για να δώσουν σε τυχάρπαστους που σε μια δεδομένη στιγμή λένε σωστά το παραμύθι και τους αρμέγουν. Και είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ανακυκλώνονται από ένα σύστημα αγράμματων που διαφεντεύει τόσο τη νύχτα αλλά και τις όποιες δισκογραφικές ανύπαρκτες εταιρείες υπάρχουν. Αυτή είναι η αλήθεια… όσο και να πονάει.
Όμως στον αντίποδα υπάρχει ακόμη ελπίδα. Και η ελπίδα για να καθαρίσει το σύστημα είναι ο Γιώργος. Το νέο τραγούδι του, το «Γιατί να σ΄αγαπάω» αναρριχήθηκε μέσα σε 36 ώρες στη θέση 63 του Media inspector. Είχε πρώτη μετάδοση σε 35 ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλη την Ελλάδα. Και ξέρετε γιατί; Διότι δεν είναι όλοι λαμόγια. Υπάρχουν και σωστοί επαγγελματίες που καταλαβαίνουν πότε ένα τραγούδι είναι καλό και πότε ένας καλλιτέχνης μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα, χωρίς να πληρώσει.
Η αναρρίχηση αυτή συνιστά ιστορικό γεγονός για την ιστορία του ραδιοφώνου. Και συγκινημένος χαίρομαι πολύ για το παλικάρι αυτό που από την κόλαση… είναι πλέον στον Παράδεισο