Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα. Αυτή είναι η Ελλάδα της Μυκόνου των μπουζουκιών των εφήμερων σχέσεων… γάμων, των στιγμιαίων λαθών, των αφορολόγητων Αλβανών και κάθε λογής ξένων, των Ελλήνων που συμπεριφέρονται χειρότερα απο τους Αλβανούς, των μεγαλομανάβηδων, των παραγωγών των τσατσάδων που μπορεί στην Αθήνα ή στην πόλη τους να μην μιλήσουν ποτέ αλλά έχουν ένα κοινό. Το τετρακίνητο αφορολόγητο θηριώδες τζίπ που δεν ξέρουν πότε πληρώνουν την ασφάλειά του.
Αφορμή για όλα αυτά ήταν η φωτογραφία που έπεσε στα χέρια μας και δείχνει μια Αλεξάνδρα Λοϊζου η οποία μαζί με τον βαστάζο της Μιχάλη-δηλώνει σχεδιαστής μόδας-Μανιάτη ν’ απολαμβάνει την αίσθηση εκατοντάδων μπουκαλιών σαμπάνιας στα αμόλυντα και καλά μαλακά σημεία των κορμιών τους.
Μια εικόνα προκλητική που δείχνει ότι τελικά κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ν΄αντιληφθούν την κατάσταση που επικρατεί γύρω τους. Δεν μπορούν ακόμη να καταλάβουν τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι για παράδειγμα στην οικογένεια που κατάφεραν ή προσπαθούν να δημιουργήσουν, πόσο μάλλον απέναντι στον κόσμο που τους παρακολουθεί. Μιας και αναφερόμαστε σε δυο πρόσωπα που έχουν ανθίσει απο το πότισμα των περιοδικών και των εφημερίδων και για κάποιους συνιστούν πρότυπα. Παραδείγμα.
Ένα είναι το σίγουρο. Μπροστά σε αυτή την εικόνα η Τζούλια Αλεξανδράτου δείχνει τόσο φτωχή.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα, που για ιστορικούς λόγους δεν είχε ποτέ μια αυθεντική αστική τάξη, αλλά μόνο ένα βλαχομπαρόκ συνοθύλευμα ανώτερων κρατικών λειτουργών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, εφοπλιστών και κοτζαμπάσηδων, που στοιβάχθηκαν στην Αθήνα και απο εκεί στα διαφημισμένα νησιά από τα χωριά τους.
Τώρα, υπάρχουν μόνο θλιβερές, εγωϊστικές σκιές, που επιμένουν ακόμη να χορεύουν καρσιλαμά νταχτινρτί και deep-για ντίπ-House στα στέκια ενός πλοίου που αργά βουλιάζει.
Είναι οι ίδιοι που βολοδέρνουν στα θέρετρα της ματαιότητας με κλεμμένες ζωές, με κότερα αφορολόγητα και αδήλωτες πισίνες, αυτοκίνητα και φυγαδευμένες καταθέσεις, την ίδια ώρα που άλλοι Έλληνες δεν έχουν ούτε να φάνε!
Διότι είναι φυγάς από την αξιοπρέπεια αυτός, που δεν ντρέπεται να δηλώνει εισόδημα 10.000 € το χρόνο, όταν κερδίζει δεκαπλάσια και εκατονταπλάσια, αξιώνοντας να πληρώσουν το μερίδιο του οι άλλοι που ζουν πράγματι με τόσα!
Καλό μήνα…