Εντάξει. Όταν διάβασα το θέμα καθημερινής εφημερίδας έκλαψα από τα γέλια. Είναι δυνατόν να προτείνει κανείς ντοκιμαντέρ για την ανάδειξη της όμορφης Αθήνας με παρουσιαστή το καλό παιδί Γιάννη Πλούταρχο-ο οποίος μάλιστα δεν είναι καν απο την Αθήνα αλλά απο την Λιβαδειά- και με συνολικό προϋπολογισμό το ένα εκατομμύριο;
Μα καλά. Αυτός που το πρότεινε όλο αυτό δεν σκέφτηκε πώς με τον τρόπο αυτό τσαλακώνει εντελώς την εικόνα του καλού παιδιού;
Διαλύει το φωτοστέφανο που με τόση μεγάλη προσπάθεια συντηρεί πάνω από το κεφάλι του ακόμη ο Γιαννάκης;
Καταστρέφει ακόμη και την όποια επένδυση έχει κάνει στον Πλούταρχο ένας ή και περισσότεροι επιχειρηματίες για την σεζόν που έρχεται…
Το σίγουρο είναι ένα. Πώς η Δούρου τους ακύρωσε με τρόπο ευγενικό… ωστόσο η διαρροή της πρότασης συνιστά ένα ακόμη πισωγύρισμα στην καριέρα του τραγουδιστή. Ενός αοιδού που τα τελευταία χρόνια απασχολεί περισσότερο με την ζωή του, τις υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος, τα πρόστιμα και τις όποιες οφειλές παρά με τα τραγούδια και την καριέρα του.
Μήπως τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο; Μήπως τελικά όλες αυτές οι περιπέτειες έχουν οδηγήσει τον κόσμο σε ένα γενικότερο ανάθεμα απέναντι στον καλλιτέχνη;
Μήπως τελικά το κριτήριο του κοινού είναι αλάθητο και βλέπει καλά όσα κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν;